Een stukje hart

Ik voel hoe mijn benen vanzelf naar hem toe bewegen.Ik twijfel niet,ik ben zeker,volgens mij is dat voor het eerst dat ik mij zo voel.Ik sta nu voor hem. Hij steekt zijn han uit.Dat doe ik ook,zijn vingertopjes raken de mijne,ik voel mij goed.Na al die tijd.Mijn gedachten dwalen terug naar die jongen.Hij kijkt mij nog steeds aan,nog steeds met dat lief lachje.'Ben je echt?'vraagt hij.Ik lach.'Ja ik ben net zo echt als jij,toch?'zeg ik.Hiij geeft een knijpje in mijn hand.'Ik dacht dat ik de enige zou zijn hier,om 3 uur 's nachts.'zegt hij.Ik lach flauwtjes.Voor ik iets kan zeggen omhelst hij mij.Ik krijg een schokje door mijn lichaam heen.Zoiets heb ik nog nooit gevoelt.Ik besluit om de jongen ook te omhelsen.
'Ben,je ook midden in de nacht wakker geworden.En gewoon naar hier gegaan?'vraagt ie.Ik knik.Hij lacht liefjes.Hoe doet hij dat toch?Ik zie zijn bruine oogjes.Zo schattig.Zonder dat ik het besef lach ik breed naar hem.Ik breek de stilte door iets te zeggen:'Ik ben Mila'.
'Dat weet ik toch.'krijg ik als antwoord.Maar hoe weet hij dat nou?
'Hoe...'verder geraak ik dus echt niet.
'Ik heb geen idee.'
'En jij?'vraag ik.
'Ik ben Bill. Bill.. zo gewoon,maar toch zo...
Bill knijpt in mijn hand.Samen gaan wij op een oude bankje zitten dat hier in de buurt staat.Mijn hoofd leg ik op zijn schouder.Hij strijkt door mijn haren,ik sluit mijn ogen om zijn aanwezigheid beter te kunnen voelen.
Volgens mij viel ik in slaap,want wanneer ik mijn ogen opende zag ik dat de zon langzaam aan op kwam.Bill was nog steeds door mijn karen aan het strijken.Ik weet niet waarom maar ik pakte mijn kladblok.

red]Bill[/red][b]pov[/b
...