Chapter 65

“Voilà” Triomfantelijk wijst Laura naar het grote gebouw. Roze letters schitteren boven de ingang. Het is zo heftig dat ik weer wegkijk. Ik zucht. Geen wonder dat Robin waarschijnlijk hier naar binnen gegaan is. Hij heeft de gigantische roze letters waarschijnlijk ook gezien. Net zoals de bewakers… die er niet zijn. Hoe loucher, hoe beter. Ik zucht nog ‘s. Robin jongen, je brengt me in de problemen. Nieuwsgierig gluur ik naar binnen. F*ck, geblindeerde ramen, dat kon er ook nog wel bij.

“Laura?” “Mmh?” hoor ik als antwoord. “Ik ben binnen een minuutje terug, blijf je hier even wachten?” Ik hoor haar lachen en draai me verbaasd om. “Anna, schat, je geraakt hier echt niet op een minuutje buiten. Als je hier binnengaat, blijf je er voor minstens 2 uur, en dat is nog kort.” Ik kijk haar niet-begrijpend aan. “Eerst komt er een jongen met je praten, die je zonder dat je het merkt naar de bar begeleid. Vervolgens biedt hij je een drankje aan en voor je het weet ben je zo goed als dronken. Dan neemt hij je mee naar de dansvloer waar hij je voorstelt aan zijn al even knappe vrienden. Ze komen dan rond je staan en schuren gortig tegen je aan. Je merkt niet eens dat je het haat want zoals ik al zei: je bent dronken. Daarna begeleidt de eerste jongen je terug naar de bar, waar je terug 5 drankjes binnengiet. Voor je het weet, belandt je bij die dude in bed en wordt je wakker met barstende hoofdpijn”legt ze uit. Verschrikt spring ik achteruit. Nu heb ik wel iets minder zin om naar binnen te gaan en Robin naar buiten te sleuren. Maar, hoe weet ze al die dingen?

“Zeg Laura, ervaring of zo?” grijns ik. Ze kijkt verlegen weg. “Zoals ik al zei: ik kom hier wekelijks. En trouwens, ik ben nog steeds single, ik heb dus niemand waar ik rekening mee moet houden”verdedigt ze zich. Nu is het haar beurt om te grijnzen. “En die jongens? Worden die ingehuurd of zo?” Nu wil ik wel iets meer horen. Ze grinnikt. “Nee, dat nu niet. Maar je kan het wel een soort van hobby van hen noemen. Meestal is het een deel van een weddenschap, waarmee ze dan geld verdienen. Maar vaak ook niet. Eigenlijk zijn het altijd dezelfde jongens. Natuurlijk zijn er ook meisjes, maar die houden zich bezig met het mannelijke deel van de mensen die hier binnengaan”legt ze verder uit. Ik zucht. Hoe moet ik Robin nu gaan halen? Ik onderdruk een geeuw. Het is tenslotte al laat. Ik zucht nog ‘s. Ik kan het niet zo laten, ik moet hem gaan halen en ik ben er 100% zeker van dat hij hier is.