4.1 I trust you

Ik had me nog nooit zo geamuseerd. Justin was echt supergrappig, zijn vrienden waren aardig en Eline was kwaad op me. Op de een of andere manier werd ik daar heel opgewekt van. Mijn humeur nam zelfs geen duik toen de leerkracht Economie, die we het laatste uur hadden, ons vijf pagina’s huiswerk gaf. Ik huppelde zowat naast Justin naar buiten. ‘Jezus, waar haal jij je energie vandaan’, vroeg hij nepgeïrriteerd. ‘Weet ik niet’, lachte ik, maar ik stopte met springen. ‘Dat huiswerk gaat niet lukken. Ik snap geen barst van economie’, zuchtte Justin toen hij mee naar mijn fiets liep. ‘Wat snap je niet?’ vroeg ik behulpzaam. ‘Alles’, hij grijnsde. ‘Ik moest eigenlijk in de vakantie alle leerstof inhalen, maar ik was op tour en toen ben ik het per ongeluk vergeten.’ ‘En dat moet ik geloven?’ lachte ik. Hij trok een heel schattig pruillipje en ik gooide zijn haar in de war. ‘Hé’, mompelde hij en begon het snel terug goed te leggen. Nadat hij ook zijn fiets genomen had liepen we de schoolpoort uit. Hij moest naar rechts, ik naar links. ‘Tot morgen dan’, zei ik, minder blij als tevoren. Kevin zou wraak gaan nemen voor de koekjes, dat wist ik vrij zeker. ‘Tot morgen’, stemde Justin in. Hij keek naar zijn schoenen. We bleven nog even staan en toen vertrok ik maar. Toen ik de straat bijna uit was hoorde ik iemand ‘Audrey’ schreeuwen. Ik stopte meteen en keek achter me. Justin kwam aangefietst. ‘Wel, ik dacht zo.. Ehm… Economie… Kunnen we die taak alsjeblieft samen maken?’ vroeg hij een beetje wanhopig. Hij staarde opnieuw naar zijn schoenen en werd een beetje rood. Raar. ‘Oké, goed voor mij’, zei ik snel. Hij keek op, opgelucht. ‘Je kan morgenavond mee naar mijn huis komen, het is niet zo ver’, stelde hij voor. Ik knikte bedachtzaam, ik wist niet of mijn tante dat wel zo geweldig zou vinden. ‘Ik moet het aan mijn tante vragen’, bekende ik verdrietig. Ik mocht nooit iets. Hij knikte begrijpend. ‘Dan ga ik maar’, mompelde hij. ‘Ja.’ Ik wist niets meer te zeggen. We stapten allebei weer op en gingen ieder een kant uit.
Ik was nog niet binnen of ik had al een klap te pakken. ‘Verdomme, trut!’ Kevin schreeuwde me duizenden verwensingen toe en schopte waar hij me maar kon raken. Normaal kon ik me er al een beetje voor afschermen, maar nu deed het echt te veel pijn. Ik gilde en probeerde naar boven te rennen, maar hij trok me opnieuw van de trap af. Ik kreeg nog een schop tegen mijn heup en toen was het gedaan. Hij keek me even emotieloos aan en liep dan terug naar de woonkamer om verder tv te kijken. Ik bleef een paar seconden verdwaasd liggen. Heel traag begonnen er tranen over mijn wangen te stromen. Ik duwde mezelf recht – alles deed pijn – en probeerde mijn kamerdeur zonder geluid op slot te doen. Terwijl er tranen over mijn wangen bleven lopen kamde ik mijn haar en drukte een koud washandje op mijn heup. Beneden hoorde ik mijn tante thuiskomen. Opeens ging mijn gsm af, ik kromp ineen van het geluk. Het was een onbekend nummer. Ik twijfelde even, veegde de tranen van mijn wangen en nam toen toch maar op. ‘Hallo?’ ‘Hey, Audrey? Justin hier.’ Justin? Ik hoopte dat mijn stem een beetje normaal klonk terwijl ik opgewekt probeerde te doen. ‘Justin! Hoe kom je aan mijn nummer?’ ‘Via de klassenlijst’, lachte hij. ‘Daar had ik zelf ook op kunnen komen’, stemde ik in. Hij lachte opnieuw. Ik vond het fijn om zijn stem te horen. Zijn lach vrolijkte me terug een beetje op. ‘Over morgen hé? Wil je dan misschien ook blijven slapen? Emma, Ava, Derek en Jared komen tegen acht uur, en dan kunnen we daarvoor aan economie werken’, vroeg hij. Het verbaasde me nog steeds dat hij bevriend met me wou zijn. Maar ik wou het heel heel heel erg graag. Een hele avond weg van Kevin. Een hele avond met vriénden. ‘Heel graag, Justin, maar ik heb nog geen kans gehad om het aan mijn tante te vragen. Ik zal je straks nog iets laten weten?’ ‘Oké! Ik hoop dat het mag!’ zei Justin nog, en hing dan op. Toen mijn tante riep voor het eten had ik geen rode ogen meer. Aan tafel prikte ik afwezig in mijn eten. Ik had geen flauw idee hoe ik dit aan moest pakken. ‘Ik ga straks naar Isabel, ik blijf daar tot zondag’, deelde Kevin mee. Hij propte nog wat eten in zijn mond en stond toen op, zonder nog iets te zeggen. Mijn tante keek hem liefdevol na. ‘Ehm, zou ik iets mogen vragen?’ begon ik. Ze keek me wantrouwend aan. ‘Mag ik morgen bij een vriend blijven slapen?’ Ik kon mezelf al meteen voor kop slaan. Die zin klonk verschrikkelijk fout. Mijn tante keek even verbaasd, maar knikte toen. ‘Ja, maar je moet zelf voor vervoer zorgen.’ Geen enkele normale ouder zou ooit akkoord gaan met een 15-jarige dochter die bij een vriend bleef slapen. Niet dat het op die manier was, maar zo klonk het waarschijnlijk wel. ‘Oké, dankje’, mompelde ik. Ik stond op, nam mijn bord en dat van Kevin mee en zette ze in de vaatwasser. Zodra ik terug boven was belde ik Justin. Hij klonk heel blij en ik werd er ook blij van. Pas toen ik bijna in slaap viel begon ik terug te voelen wat Kevin me aangedaan had. Ik beloofde mezelf om er morgen niet aan te denken. Morgen moest leuk worden. Ik beloofde het mezelf en viel rustig in slaap.