Prologue

Het feit dat ik hem niet uit mijn gedachtes kon krijgen was alleen al krankzinnig. Elke seconden, elke minuut, elk uur en iedere dag. En het gevoel dat daar bij opspeelde was misschien nog wel merkwaardiger. Het was vreemd en onverstandig en behoorlijk ongezond. Het leek alsof hij mij in zijn bezit had. Ik was als een trekpop in zijn handen. Ongecoördineerd en totaal afhankelijk van zijn gevoelens en gedachten. Mijn eetlust verdween terwijl de drang om in zijn ogen perfect te zijn alleen maar groeide. Alles leek om hem te draaien maar ik was de enige die dat zag. Het gevoel dat hij mij gaf was als een drug. Ik kon en wilde niet zonder. De drug die door mijn lichaam werd gepompt elke keer als zijn ogen de mijne vonden. Als zijn vriendelijke maar ergens een beetje lompe lach zijn gezicht sierde. Bij al zijn aanrakingen en met de manier waarop zijn vingers mijn huid kietelden. En elke keer als hij zijn zachte lippen op die van mij drukte. Het gevoel dat ik elke seconden moest onderdrukken. Want het mocht niet. Het mocht niet het kon niet en het wat ten strengste verboden. Mijn liefde voor hem was als verder leven met een hart dat niet meer klopt. Onmogelijk. De gedachte dat we allebei in een relatie waren was als vergif. Het schuldgevoel at je op van binnen. Het maakt je gek en achtervolgde je tot in je dromen. Uiteindelijk zijn we allemaal even egoïstisch. Ik kon mijn gevoelens voor hem niet negeren. Maar mijn hulpeloze ziel was niet de enige schuldige in dit verhaal. Hij had me verleid met zijn onbewuste aantrekkelijkheid en ik was er als een blok voor gevallen. Zonder dat hij er ook maar enkele moeite voor heeft gedaan. De lichtjes in zijn ogen deden me verlangen naar vrijheid en avontuur. En dat waren dingen die hij me allemaal kon bieden. De keuze die we ieders moesten maken was niet te doen. Een keuze was het ook niet. Het is een gevoel en de manier hoe je daar op in speelt. Er was niemand die me kon vertellen of de manier waarop ik er op in speelde goed of slecht was. Want niemand wist hoe het zou lopen in de toekomst. Op dit moment weerhield niets me ervan te willen weten hoe dit alles zou aflopen. Of het risico allemaal de moeite waard zou zijn. We zaten in een zone met z’n tweeën waar niemand iets van begreep. We waren alles wat niet mag, wat niet past, wat niet kan. Geloof me. Geobsedeerd was niet de goede woordkeuze. Ik was alleen onvoorwaardelijk en onherroepelijk verliefd