HOOFDSTUK 23 – Op de begraafplaats

Ik stond op de begraafplaats van Forks. Het was donker en de volle maan scheen. Een normaal meisje zou nooit naar een begraafplaats gaan, maar ik was dan ook geen normaal meisje. Ik was iemand die gek was. Takjes kraakten onder mijn voeten en verder op hoorde ik een uil.
Ik keek naar de bomen om me heen. De begraafplaats stond in het bos dat achter mijn huid was. ik was er per ongeluk via een paadje terecht gekomen en waarom zou ik nu niet naar het graf van Bella gaan.
Ik vroeg me eigenlijk wel af of ze hier was begraven of was gecremeerd. Maar ik kon niks aan Bella vragen. Zij en Michael waren al een tijdje verdwenen. Waarom, geen idee. Maar die twee hadden elkaar gevonden. Ik vond het niet erg hoor. Michael zou weggaan als ik dit oploste netzoals Bella. Maar wat ik moest doen was voor mij ook een raadsel. Ik moest “het gevaar” afwenden, maar hoe kan dat als ik niet wat het is?
Ik zuchtte en ik liep verder. Op een gegeven moment kwam ik bij het graf van Bella. Het was netter onderhouden dan de andere graven. Waarschijnlijk door haar vader of door de Cullens.
Ik ging voor het graf zitten en ik deed mijn haar los. Misschien moest ik me in haar proberen te verplaatsen. Bella had alles over voor Edward, alles. Ze wilde voor hem doodgaan. Hij was meer dan een vriendje voor haar. Hij was de ware voor haar en ze wist dat ze als ze bij hem was zich nooit meer ongelukkig zou voelen, nooit meer eenzaam. De jaren in Phoenix die niks waren. Oké, ze deed het goed op school, maar echte vrienden had ze niet. Ze hoorde niet bij de blonde meiden met een cup C. Ze was gewoontjes daar en Edward zorgde ervoor dat ze dat vergat. Hij zorgde ervoor dat ze zichzelf belangrijk ging vinden, hij gaf haar zelfvertrouwen.
Ook was Bella liever bij de Cullens. Ze verwachtte niks van haar en ze hoefde ook niks te zeggen. De stilte was genoeg. Ze hadden al tientalle jaren geleefd en ze wisten hoe de wereld in elkaar zat. Ze zouden haar niet verlaten, nooit. Zij zou hen eerder verlaten, wist ze. Edward zou haar nooit bijten dus ze moest opzoek naar het levenselixer om bij hem te blijven. Bij hem, bij Edward, bij de Cullens als onsterfelijke.