-005-

Pap rijdt de auto de snelweg af en stopt voor het huis van Louis waar hij uitstapt en mij aankijkt. Snel laat ik mijn hand naar de hendel glijden en open de deur. Terwijl ik de muziek op mijn mobiel uitzet loop ik achter mijn vader aan richting de voordeur die meteen open zwaait zodra wij ervoor staan. 'He daar zijn jullie' zegt Louis vrolijk en laat ons binnen. Ik stop mijn mobiel in mijn zak en loop door naar binnen waar Olivier een of ander schietspel op de wii speelt. Gelijk staat hij op 'he Iris, welcome' zegt hij op een Engelse toon. 'Doe maar geen Engels dat kan ze toch niet' zegt mijn vader meteen. 'Pap, serieus moet jij nu altijd grappig zijn' zeg ik geergerd. 'Ach trek het je niet aan zo zijn ouders nou eenmaal' zegt Olivier nu weer op een rustige toon. 'Kom we gaan je spullen eruit halen' Olivier trekt me mee richting de auto waar we beide een aantal tassen vast pakken.

Na zo'n half uur zijn al mijn spullen op een grote berg midden in mijn kamer gepland. Alles is uit de auto gehaald alleen ontbreekt mijn bed, kast en bureau nog. 'Paaaaap, mag ik met Iris nieuwe spullen voor haar kamer halen' roept Kyan door het huis. Louis komt met zijn autosleutels aan lopen 'is goed ik rijd jullie wel naar de Ikea ofzo'. Met z'n vieren stappen we in de auto, pap bleef nog even thuis zodat hij alvast zijn eigen kamer in orde kon maken.

'Jij wilt zeker een roze kamer'' grinnikt Olivier wanneer we voor de verfpotten staan. 'Ehm nee bedankt' zeg ik en loop door naar de paarse kleur waar ik een pot van in het karretje stop. Tegelijk met Kyan spring ik in het winkelwagentje waarna Olivier ons raar aankijkt 'en nu'? 'Op naar de bedden' glimlacht Kyan. Olivier pakt het karretje beet en crost ons de hele winkel door. Bij de bedden mindert hij wat vaart en kies ik er een uit waarna hij weer verder rent naar de bureaus. Wanneer we alles hebben lopen we richting de kassa en rekenen we het af.

Het is inmiddels 's avonds en mijn kamer is heel mooi geworden. Ik zit nu op de bank met mijn mobiel in mijn handen, Melanie had beloofd dat ze iets zou sturen maar tot nu aan toe heb ik nog niets ontvangen. Niet van Melanie maar ook niet van mijn andere vrienden, mama heeft me zonet wel gebeld. Een half uur lang heb ik met haar gepraat over hoe mooi mijn kamer geworden is en dat het tot nu toe allemaal nog wel meevalt. Morgen komt ze samen met Claudia langs dan kunnen ze beide mijn nieuwe kamer zien. Voor de 30 keer achter elkaar ontgrendel ik weer eens mijn scherm om te kijken of ik nu al een berichtje heb. Maar nee nog steeds niet. Zijn ze me NU dan al echt vergeten?