8 - Daan Zwierink

2 WEKEN LATER.

Ik vind het zo zielig voor Sharon en haar familie. Mn meisje zit er helemaal doorheen.. Ik ben eventjes een dagje thuis om even wat dingen te regelen met mn ouders enzo. Terwijl ik op de bank zit druk ik gesprek met mijn moeder, gaat mijn telefoon. Ik zie dat Rein belt. 'Yo met Daan.' 'DAAN NU HIERKOMEN, SHARON.'
Rein hangt op en ik schiet in de stress. 'Mam ik moet gaan, er is iets belangrijks, ik bel je nog wel ! Doei !' roep ik en ik ren de deur uit, pak mijn fiets en fiets zo snel ik kan naar het huis van Sharon. Ik ren het huis in waar ik Sharon onderaan de trap vind met een paar flessen drank om zich heen. De anderen komen er ook aan gerend. Ik ren naar Sharon toe en til haar op. Haar make-up zit over haar hele gezicht, ze stinkt en ze is stomdronken. 'Ik ga wel met haar naar boven, ik kom er zo aan.' roep ik naar de anderen en ga met Sharon naar de badkamer, waar ik haar douche en haar pyjama aantrek. Praten komt wel als ze weer nuchter is. Ik leg haar in haar bed en ga naar beneden. Ze kan nu echt niet alleen blijven.. misschien is het beter als ze een tijdje bij mij komt wonen want dit kan echt niet meer zo.. Ik loop de kamer binnen en ga bij de andere op de bank zitten. Zo te zien is Suzie behoorlijk geschrokken. 'Suus het komt goed, ze ligt nu te slapen!' zeg ik tegen dr. 'Misschien is het beter als ze verlopig een tijdje bij mij komt wonen, gewoon om tot rust te komen enzo, want ik durf haar zo echt niet alleen te laten..' zeg ik vervolgens tegen de hele groep. Iedereen stemt in en we pakken zachtjes wat spullen van Sharon bij elkaar. (ja ze heeft een inloopkast ^)

EEN PAAR UUR LATER

Sharon is eindelijk wakker en komt naar beneden gelopen. Ze heeft zich al weer een beetje opgefrist. Ik vertel haar dat ze een tijdje bij mij komt wonen en ze fleurt meteen een beetje op. Dan besluiten we met zijn allen naar mijn huis te gaan, want hier word ze alleen maar depressief. We gaan naar mijn huis waar ze meteen vrolijk word begroet door de rest van mijn gezin. Ik heb ze gevraagd niks over haar ouders te zeggen, want anders word alles misschien nog alleen maar erger. Een tijdje later is iedereen alweer naar huis en zitten we aan het eten. Ik heb Sharon sinds tijden niet meer zien lachen, maar nu zie ik eindelijk haar mooie glimlach weer ! Ik kijk haar aan en bedenk me hoeveel ze voor me betekend. mijn meisje, niemand die haar mag breken. Ze is van mij. <3