Chapter 8 || Liam James Payne

Zodra ik niet meer in de buurt van Melanie ben, krijg ik een klap op mijn hoofd. ‘You deserved that’ zegt Harry.
Ik probeer hem een mep terug te geven maar Harry rent weg. Schreeuwend ren ik achter hem aan. Harry slalomt om iedereen heen tot dat hij weer bij Rebecca en Melanie is. Wij rennen om Melanie heen tot dat Harry haar in mijn armen duwt. Ik kijk haar aan, voor een paar seconde tot dat zij haar ogen afwent. Nu heb ik Harry te pakken en geef hem een klap op zijn achterhoofd. Ik loop naar het huisje toe, waar ik de andere jongens ook tegen kom.

Als het zes uur is, lopen we richting de kantine waar het eten al klaar staat. We eten macaroni met kaas. Met z’n vijven lopen we naar een tafel en gaan daar aan zitten. Na wat gekloot, besluiten we naar ons huisje te gaan om ons voor te bereiden op vanavond.

Om 8 uur precies staan we bij het kampvuur. De meiden die allemaal naast ons ‘wonen’ zijn er. Melanie, Rebecca en twee andere meiden, de ene heeft zwart haar en de andere rode. We gingen rond het kampvuur zitten en Niall had deze keer niet zijn gitaar mee, maar Melanie wel. Ze speelde zachtjes, de snaren die ze raakte lieten een rilling over mijn rug heen lopen. Ik bleef naar haar kijken tot haar bruine ogen mij aankeken. Ze gebaarde dat ik naast haar moest komen zitten dus ik stond op en liep naar haar toe. Harry was ondertussen naast Rebecca gaan zitten en de andere jongens waren aan het praten met de andere meiden. ‘Heej, thank you for the archery lesson, it was very funny.’ Het laatste gniffelde ze.
‘I’m glad that I could help you.’
Ze staart nu naar haar handen, die ze zodra ze ziet dat ik er naar kijk, in haar jas stop. Ik pak ze eruit en warm ze op. Na een tijdje kijkt ze me aan en glimlacht.
‘Thank you, it’s so cold outside.’ Haar lippen zijn helemaal paars geworden.
Ik warm haar handen nog even op en kijken even om mij heen. Louis, Zayn, Niall en de andere meiden zijn weg, maar in de verte hoor ik gegiechel. Harry en Rebecca zitten als twee magneten aan elkaar geplakt en Melanie en ik zitten aan de andere kant van het kampvuur. Ik voel hoe Melanie gaat verzitten en haar handen uit mijn handen haalt. Ik draai me terug en zie dat ze naar Rebecca en Harry staart en ze snel haar mouwen van haar vest naar beneden trekt. Maar het heeft al geen nut meer, ik heb het al gezien.