Hoofdstuk 1 - Hoe het begon

Hoofdstuk 1
Hoe het begon
Er heerste een tovenaar. Hij was machtig en afschrikwekkend. Hij martelde Dreuzels en Tovenaars en vermoordde hen. Velen waren bang voor hem. Sommigen sloten zich uit angst bij hem aan. Anderen sloten zich bij hem aan omdat ze hem geweldig vonden. De tovenaars noemden hem 'No Name'. De meesten waren zijn echte naam vergeten. Er waren slechts een paar mensen die zijn naam wisten. Één daarvan heette Albus Perkamentus. Hij was schoolhoofd van een toverschool genaamd Zweinstein. Hij was briljant en gestoord. Hij had vrolijke, blauwe ogen die twinkelden achter zijn bril. Hij had een lange, zilvergrijze baard en was een kalme, vriendelijke tovenaar. Hij was niet bang voor No Name. Maar No Name werd sterker en Perkamentus moest wat verzinnen.
Hij verbrandde een onzichtbaarheidmantel. Hij stopt de witte as in een zakje en verstuurde het via een uil. De uil strooit de as uit over een baby genaamd Julie Mose Moon. Dat baby’tje kon vanaf die nacht zichzelf en anderen onzichtbaar maken, waar haar ouders nog veel problemen mee zouden krijgen.
Hetzelfde deed hij met een verdwijnkast, maar stuurde het dit keer naar Iris L. Moonbeam. Het baby’tje kon vanaf toen verschijnselen in haar eentje, maar ook met anderen.
Ook verbrande hij een magisch schild. De as stuurde hij naar Alyssa Howell. Dat baby’tje kon zichzelf en anderen beschermen.
Als laatst verbrande hij 10000 bewegende foto's. Het baby’tje waarvoor het bestemd was, Alice Cerseels, veranderde vanaf die dag telkens van uiterlijk. En één keer veranderde Alice haar moeders neus in een varkenssnuit!

Het was een zonnige dag. Alle vier de baby's waren naar dezelfde dreuzelcreche. Een afschrikwekkende man, die No Name werd genoemd, zweefde naar het gebouw.
Wat er precies gebeurde is niet duidelijk. De man was weg, alle kinderen en kinderjuffen werden dood gevonden. Behalve vier baby's, Alice, Iris, Julie en Alyssa lagen rustig te slapen. Het enige wat de meisjes mankeerden, waren littekens op hun voorhoofdjes. Identieke, bliksemvormige littekens.
De ouders van deze 4 kinderen waren erg geschrokken dat hun baby’s, hun kleine meisjes, deze moordpartij hadden bijgewoond. De ouders vertelden dat hun meisjes een glasscherf in hun hoofd hadden gekregen. De ouders waren niet allemaal van magische afkomst. Allemaal groeiden ze op in hun dreuzelgezinnetje, ook al hadden ze soms rare verschijnselen.

De meisjes groeiden op, zonder te weten dat ze belangrijk waren, zonder te weten dat ze verbonden waren met elkaar en zonder te weten wat de toverwereld van hen verwachtte.