{33} Arena - Orlando Lumberjack

Supersnel, zo snel als ik kan sprint ik door de woestijn naar de grote Oranjebruine rots, die ik op moet klimmen om bij de hoorn te geraken.
Even kijk ik om, en ik zie achter me hoe de tributen elkaar aan het vermoorden zijn. Een bijl van Jordan in het meisje uit 4 haar hoofd, speren in lichamen, en bloedderige mensen. De beroeps zijn ongetwijfeld de sterksten in het bloedbad.
De jongen uit 5 heeft nog geen aanvallen binnengekregen, net zoals mij, en hij komt eerst bij de rots aan.
Gelukkig liggen er geen bogen en pijlen rond de rots, maar op de rots, zodat de tributen de klimmende tributen niet kunnen neerschieten.


Nu kom ik ook aan bij de rots, en grijp naar een uitsteeksel, ik trek me op, en klim vliegensvlug naar boven.
De Tribuut uit 5 zit al r ieen meter onder mij, gelukkig heeft hij geen wapen, anders kon hij me gewoon neersteken.
Ik begin sneller te klimmen, en de brandende zon maakt me uitgeput. Ik klim op kop, dat is al een geruststelling.
Mijn spieren trekken zich weer op, en mijn lichaam klimt omhoog over de Bruinrode rots. ik zit aan de helft. hier is er een randje waar je op kan lopen, ik besluit om een seconde uit te rusten om een touw te pakken, die ik naar boven gooi, en hij hapert aan een rood steentje dat uit de rots steekt.
Langs het touw klim ik naar boven, waardoor ik al een heuse voorsprong heb op de rest. nu zijn de beroeps ook al aan het klimmen, na de afgrijselijke moorden op andere tributen. ik ben bijna boven. nog heel even. Eindelijk, ik zit boven op de oranje rots midden in de Arena.

De spelen zijn begonnen. denk ik bij mijn eigen. Aan de rand van de rots liggen een paar speren, ik schop ertegen, en ze schieten zich al snel naar beneden, de meesten zijn raak, maar eentje belandt op, of liever boort door de jongen uit 5, die aan het einde van zijn klim bezig was. Het bloed spat uit zijn schedel, en de speer bevindt zich nu dieper in zijn lichaam. Hij moet de oranje rots loslaten, en valt langzaam naar beneden.
Ik zie hoe mijn slachtoffer doodgaat, wat slim van me.
Hij valt met een plets op de grond, waardoor een tribuut uit 10 hem moet ontwijken, maar struikelt over zijn arm. Nu is ze een gemakkelijkj doelwit voor de jongen uit 4, die haar ook doodmaakt.

'Benoit!' roep ik. 'Ja, ik heb al een paar handige spullen te pakken!' klinkt het onder me. aan de helft van de beklimming heeft de jongen met het gouden haar iets weten te bemachtigen. ik neem een dubbelen lederen schede, waar er een glanzend kromzwaard inzit, en in het ander vakje een vlijmscherpe sikkel.
Nu hang ik het aan mijn middel, ik grijp een grote rugzak, en 3 grote flessen water, die ik er vervolgens instop. Nu komen de andere tributen boven.
Ik loop weg, maar ik bedenk dat de diameter van de rots maar 5 meter is, dus ik kan nergens heen, en Vulcan, de tribuut uit 1 tackelt me.
Met zijn vlijmscherp schitterend zwaard iin de aanslag komt hij op me af, maar dan springt er een jongen naar zijn nek, en doet zijn handen voor zijn ogen.
Vulcan probeert Casim er af te krijgen, maar Casim kan Vulcan in zijn handen bijten, waardoor ik kan rechtkrabbelen.
'Waar is de uitgang!?' denk ik wanhopig. dan zie ik een luik in de rots, ik schop het open, en spring er in, het is een trap.
Vulcan slaat Casim van zich af, en de jongen stort naar beneden. heel even wacht ik af om te zien aan hoe'n dappere dood Casim sterft, maar hij heeft een soort parachut bij zich, die hij openklapt, en er zo me weg kan vliegen. 'Dankjewel' fluister ik, terwijl ik schichtig naar beneden loop.

Ik heb het eerste deel van het bloedbad overleeft, en ik heb de jongen uit 5 vermoord.
Ik weet niet eens zijn naam, of iets van zijn karakter, maar toch heb ik hem vermoord.
Alleen omdat het moest van het wrede, stomme Capitool.