De Zuidelijke Waterstam - 3

Ik heb je hulp nodig, ik kan het hier niet bij laten. Kan je alsjeblieft uitzoeken of je iets voor hen kan doen?

Yue

Meteen haastte ik me met de brief naar Keylina. Die vroeg meteen de rapporten op die we kregen van degenen die de leiding hadden gekregen in de Zuidelijke Waterstam.
“Opbouw van stam vlot niet, meer geld en middelen nodig, bewoners weerspannig als het gaat om belastingen betalen”, las ze op. Ze zuchtte even. “Dat is een vrij typisch rapport voor armere en zwaarder getroffen stammen, Lizzie.”
“Natuurlijk, ze willen niet dat wij iets zouden merken”, zei ik meteen. “Keylina, Yue zou die brief heus niet gestuurd hebben als ze niet dacht dat er ernstige problemen waren.”
“Weet ik, Lizzie”, suste ze me meteen. “En zij moet ook meteen iets kunnen doen, voor er problemen tussen die twee stammen komen.”
“Dus wat doen we dan?”
“Schrijf haar dat ze naar de Zuidelijke Waterstam moet gaan, zo snel mogelijk, om te kijken hoe ernstig het er precies is. En dat jij haar zo snel mogelijk achterna komt.”
“Zo snel mogelijk? Bedoel je… Als ik morgen zou vertrekken, ben ik er eerder dan haar.”
“Je vertrekt niet morgen al, Lizzie. Ik heb je hier nodig nu, om te bespreken hoe we alles precies gaan aanpakken, wat we verder doen met de Zuidelijke Waterstam én hoe we kunnen controleren of dat probleem zich alleen maar daar voordoet.” Ik knikte begrijpend.
“Goed, dus dan, dan kan ik over iets meer dan een week vertrekken hier.”
“Zoiets, ja.” Ze zuchtte. “En ik gok dat je daarna meteen met Yue meegaat?”
“Nou, ja, ik denk van wel.”
“Ja, anders ben je toch meteen weer weg als je eindelijk terug bent”, zuchtte ze. “Nou vooruit, schrijf haar maar terug. Ik maak wel even een officieel formulier zodat die soldaten haar niet kunnen weigeren. Oh, en Lizzie, zeg dat ze een lijfwacht meeneemt, voor het geval dat…”
“Ja, goed. Dat zal Thomatio wel zijn dan.”
“Liefst, die kennen we, hij gaat ook geen herrie schoppen als het niet nodig is.”
“Mee eens, herrie is wel het laatste wat we kunnen gebruiken daar.”