2 - Louis Tomlinson

Louis trok aan de deurklink van zijn autodeur om hem te openen. Op datzelfde moment kwam Harry op hem afgelopen. Hij had andere kleren aan, maar het leek alsof hij nog steeds één of andere fotoshoot moest doen. Het liefst stapte Louis nu zo snel mogelijk in zijn auto om niet met Harry te hoeven praten, maar voor hij het wist stond hij al naast hem.
‘Het spijt me als ik je beledigd heb’, zei Harry met een schuldige blik.
‘Oké, dat is mooi’, antwoordde Louis.
‘Maar ik heb wel gelijk, of niet?’, kwam er snel achteraan. Er zat een gekke blik in Harry's ogen. Het leek een beetje op medelijden. Louis voelde weer wat boosheid opborrelen.
‘Wat denk je wel niet? Eerst beledig je me en vervolgens beschuldig je me van alles en nog wat. Het spijt me dat ik ben zoals ik ben, maar ik heb er totaal geen behoefte aan het te veranderen’, siste Louis. Zijn hoofd liep rood aan en hij stond perplex van alle woorden die tot nu toe al over Harry's lippen gerold waren.
‘Misschien moeten we samen ergens iets gaan drinken en een beetje bijpraten?’, stelde Harry, uit het niets, voor.
‘Het enige dat wij samen doen, is werken. Ik wil dat je uit mijn buurt blijft’, zei Louis, met een vernietigende blik op hem gericht. Harry schudde zijn hoofd een beetje teleurgesteld.
‘Jezus, je bent echt een klootzak. Waarschijnlijk heb je niemand en weet je niet beter, maar je zou tenminste kunnen proberen aardig te zijn’, zei hij. Hij draaide zich om en liep naar zijn fiets, wat Louis verbaasde. Model, zoveel geld en toch geen dure auto, maar een fiets. Even dacht hij na over Harry's woorden. Misschien had hij wel een heel klein beetje gelijk. Louis had inderdaad niemand. Zijn ouders hadden hem het huis uitgestuurd, toen ze erachter kwamen dat hij drugs gebruikte en vooral te veel dronk. Hij had wel verwacht dat zijn ouders woedend zouden zijn, maar dat ze hem zouden verstoten was volkomen onverwachts. Verder had hij ook geen behoefte aan vrienden. Ze zouden hem toch allemaal maar de grond in duwen en hem daarna alleen achterlaten als hij niks meer had. Dat was al vaker gebeurd. Louis wantrouwde iedereen. Het maakte niet uit of het iemand van zijn leeftijd was of een oud, onschuldig vrouwtje. Door al die drama in zijn leven, was hij harteloos geworden. Harteloos was het perfecte woord. Als er iemand dood voor hem neerviel, zou hij waarschijnlijk twijfelen om door te lopen of het alarmnummer te bellen. Zijn hart was al te vaak de grond ingestampt om nog echt gevoelens te hebben. Louis' ogen volgden Harry's hand die een sigaret uit een halfvol pakje haalde en de sigaret vervolgens een stukje in zijn mond duwde. Zijn hand gleed weer in zijn jaszak om te zoeken naar een aansteker. Een geïrriteerde grom verliet zijn keel, toen hij duidelijk nergens een aansteker voelde. Louis had wel een aansteker, maar aarzelde. Harry had hem net nog meer dan één keer beledigd en nu moest Louis hem maar helpen. Toch dwaalde het woord aardig door zijn hoofd rond. Na even gekeken te hebben naar een licht ergerende Harry, nam hij een paar stappen zijn kant op. Hij haalde een aansteker uit zijn zak en hield hem omhoog. Harry keek er even naar, maar nam hem wel aan. Harry stak de sigaret aan en nam een grote hijs.
‘Dank je’, zei hij, terwijl de rook weer uit zijn mond blies.
‘Wil je ook één?’, vroeg Harry daarna. Louis schudde zijn hoofd.
‘Ik rook niet meer’, antwoordde hij. Harry knikte begrijpend. Hij rookte heel soms, als hij gestresd was. Daarom had hij altijd voor de zekerheid een aansteker bij zich.
‘Dus... Dat drankje...’, zei Louis. Een grijns verscheen om Harry's mond.
‘Toch wel?’, vroeg hij. Het verbaasde Louis zelf ook. Hij kon bijna niet geloven dat die woorden uit zijn mond kwamen.
‘Ja, ik kan wel wat alcohol gebruiken nu’, antwoordde Louis.
‘Aha, we gaan gelijk all the way?’, grinnikte Harry. Louis zuchtte en rolde met zijn ogen.
‘Kom nou maar gewoon’, zei hij, terwijl hij terug naar zijn auto liep.

Na een paar uur aan een bar gezeten te hebben, liepen Harry en Louis, allang niet meer nuchter, het kleine kroegje uit. Het was lang geleden dat Louis zoveel gedronken en ook zoveel gelachen had. Eigenlijk was hij bijna alleen maar elke dag chagrijnig.
‘Ik kan niet meer rijden hoor’, lachte Louis. Harry pakte zijn hand vast en trok hem mee naar een bankje, iets verderop. Hij gaf Louis een klein duwtje, zodat hij op het bankje plofte en liet zichzelf er vervolgens ook naast vallen.
‘We kunnen hier de hele nacht zitten’, stelde Harry voor. Louis keek hem onzeker aan.
‘Ik weet het niet. Ik moet mijn kat nog voeren’, loog hij. Hij had helemaal geen dieren. Hij had zelfs een hekel aan dieren. Ze waren alleen maar lastig. Maar hij kende Harry helemaal niet verder en eigenlijk wilde hij helemaal niet zo aardig doen. Het liefst had hij gewoon geen enkel contact met andere mensen, behalve als het echt moest.
‘Je kat kan wel eventjes zonder, tenslotte ben ik veel gezelliger dan je kat’, zei Harry overtuigend.
‘Oké, alleen voor deze keer’, antwoordde Louis al snel. Het was moeilijk om nee te zeggen tegen een jongen als Harry. Hij bleef aardig, of je hem nou uitschold of niet. Ook was hij enorm eerlijk, wat het Louis alleen maar moeilijker maakte om hem te haten, aangezien hij van eerlijke mensen hield. Louis hield alleen meer van gemeen eerlijk zijn. Hij kon er niet van genieten als iemand zo tegen hém deed, maar Louis vond het geweldig om mensen te beledigen door eerlijk te zijn. Dan konden ze hem niet zoveel maken, omdat hij eigenlijk toch wel gelijk had. Louis liet zijn hoofd even op Harry's schouder rusten, maar besefte wat er gebeurde en schoof gelijk een stuk van hem weg. Verbaasd keek Harry hem aan.
‘Wat is er?’, vroeg hij. Louis schudde zijn hoofd afkeurend. Hij leunde tegen een klein boompje naast het bankje, om overeind te komen.
‘Ik moet echt gaan’, zei Louis en haastte zich naar zijn auto. Alles om hem heen draaide. Hij had echt veel te veel gedronken. Voor hij het wist lag hij op de grond en vloekte hij wat. Hij besloot maar gewoon helemaal plat te gaan liggen en zijn ogen te sluiten.

Wauw, nu al over de 100 abo's. Ik ben zo blij met jullie en ben jullie echt dankbaar voor de kudo's en reacties die mij overigens super blij maken!

Laat me weten wat je van dit hoofdstuk vindt! x