18. Finaly Home

'Geef me er nog maar 1"Heb je er niet genoeg op"Stefan..in de bui die ik nu ben moet je me niet tegen gaan spreken' waarschuw ik hem en hij geeft me nog een glas. Ik sla het in een keer achterover en sta dan op. 'Dit was gezellig. Bel me maar als je het nog eens wil doen,allebei' Elena glimlacht lief naar me en ik pak mijn tas. 'Waar ga je heen?"Naar huis en naar mijn familie"Je bedoeld Klaus?"Ik bedoel Rebekah en Elijah'

Wanneer ik bij mijn auto ben start ik hem en zucht even zacht. Ik had nooit kunnen denken dat Damon mij zou verraden. Anderen? Ja, natuurlijk. Ik ken hem daar goed genoeg voor. Maar ik dacht dat ik wat specialer voor hem was dan al die anderen. Ik kijk even naar het ei op de bijrijdersstoel en rijd dan aan. Zodra ik voor de grote villa sta stap ik uit en pak het ei. Ik loop naar de deur en gooi hem open voor ik naar binnen loop. Mijn hakken tikken op de marmeren vloer en alles is zoals ik van Klaus gewend ben. Overdreven luxe en kitsch maar met een huiselijke tint.

Zonder te kloppen loop ik de studeerkamer van Elijah binnen. 'Ik had je al verwacht grote zus' zegt hij enkel zonder op te kijken. 'Welke kamer is nog vrij?' is het enige wat ik aan hem vraag en zodra ik mijn antwoord heb loop ik er heen. Ik zie een onbekende jongen staan en kijk hem aan. 'Haal mijn koffers uit de auto en breng ze hierheen"Ik ben je loopjongen niet!"Dat ben je wel als je aan mijn goede kant wil blijven' grom ik en hoor een amuserende lach.

'Amuseer ik je Klaus?' vraag ik zonder mezelf om te draaien. 'Bijlange na niet. Ik amuseer me om Tyler die met zijn leven speelt en het niet door heeft. Tyler, haal mijn lieve zus haar koffers nu' Ik grijns licht als ik het gezicht van Tyler van zelfvoldaan naar angst zie gaan en hij snelt weg. 'Goed om thuis te zijn vind je niet?' plaag ik Klaus en loop mijn kamer in voor ik de deur achter me dicht gooi. Niemand pakt me deze kamer, of mijn plek aan het hoofd van deze familie ooit nog af..Niemand