8.

'Wat speelt er tussen jou en Gustav?' Fluisterde Steven
' Sorry je deed mij schrikken, er is niets tussen mij en Gustav, we zijn juist collega's.'
'Zoals jullie al de hele avond doen lijkt het daar wel niet op'
'Moet jij juist zeggen met Angie'
Ik sloeg direct mijn hand voor mijn mond. Had ik dat echt luidop gezegd.
'Wat zei je daar?'
'Niets'
'WAT?' Riep hij.
'Het was er uit zonder dat ik het wist, ik zei dat het lijkt of jij en Angie iets hebben samen.' fluisterde ik.
'Er is niets tussen ons.. Ookal gaat jou dat niets aan.'
'Sorry het spijt mij, het was niet zo bedoeld. Jij doet wat je natuurlijk wilt'
Ik keek beschamend naar beneden. Ik had mij echt belachelijk gemaakt. Hoe dom kon ik zijn? Ik hoorde hem naar mij toestappen en hij duwde mijn kin omhoog zodat ik recht in zijn ogen keek.
'Het is oké en ik doe niet alles wat ik wil anders..'
Verder zweeg hij. Ik wachtte een paar seconden.
'Anders wat??' durfde ik toch maar te vragen.
Het bleef een tijdje stil. Tot ik plots zachte lippen voelde op de mijne. Het was een klein liefkozend kusje. Daarna bleven we in elkaars ogen kijken. Toen drukte hij lustig zijn lippen op de mijne. Het was echt sterker dan mezelf, ik kon het niet stoppen. Met zijn tong vroeg hij toegang tot mijn mond en ik kon het hem niet weigeren. Tussen de kussen door zei hij
' IK wil je nu'.
Eerst wist ik niets te antwoorden en staarde ik als versteend naar hem. Maar dan knikte ik en drukte vervolgens terug ruw mijn lippen op de zijne.
'SEVERINE??? Waar ben je??'
Snel liet ik Steven los en draaide mij om en rende naar waar de stem vandaan kwam. Ik fatsoeneerde mijn haar vlug en en vreef eens over mijn lippen.
'Waar was je?'
Het was Gustav die mij kwam halen. Hij kon geen slechter moment kiezen om mij te zoeken. Ik probeerde mijn lust weg te stoppen en er gewoon niet meer aan denken.
'Sorry mijn broer belde, waarom heb je mij nodig?' versinde ik vlug terplekke.
' Het is al elf uur en ik ga naar huis vertrekken, Angie is ook juist vertrokken.'
'Oké, ik ga mee terug naar de grote zaal'

Toen we in de zaal kwamen zei Gustav tegen iedereen gedag en kreeg ik een knuffel. Ik zag ik dat er al veel mensen wegwaren er zaten nog maar een man of tien, wel zat iedereen samen in een groep. Ik ging staan bij de groep en luisterde aandachtig. Toen Annelies mij zag vroeg ze direct waar ik zolang gebleven was en ik verzon een heel verhaal over dat Ian mij belde of ik volgende week tijd heb om op te passen. Na tien minuten kwam Steven terug in de zaal. Ik durfde hem niet aan te kijken.
'Mr. Smit, ik moest zeggen dat Angie er vandoor is en dat het haar spijt dat ze geen afscheid heeft kunnen nemen van u' zei Annelies formeel.
'Geen probleem, ik had iets zakelijk te regelen.'
Haha zakelijk, volgens mij was wat wij deden niet echt zakelijk.Toen hij het zei keek ik op recht in zijn ogen en zag dat hij ook juist keek naar mij, vlug wende ik mijn blik af. Wat was er nou gebeurt daarnet. Ik had echt al te veel op. Ik denk dat ik beter zou stoppen met witte wijn drinken. Toch bleef ik doordrinken. Als ik de smaak eenmaal te pakken had, kon ik moeilijk stoppen. Na een half uur had ik dringend wat frisse lucht nodig en wandelde naar buiten. De koude deed mij deugt en de misselijkheid ging over. Na een aantal minuten zag ik iemand aankomen wandelen. Het was al aardig donker dus zien wie het was zag ik niet. Eventjes was ik niet op mijn gemak, maar toen ik zag dat het Steven was ging dat weg en kwamen zenuwen in de plaats.