5.4

Sylvene Katherina Falleth

Mijn nek was verzuurd en mijn keel voelde droog. Daniëlle lag niet meer naast me en de klok gaf inmiddels twee uur aan, toch was slapen er niet echt van gekomen. Tijd voor een warme douche, daar knap ik meestal dan toch wel wat van op. Ik trok mijn ochtendjas van de hanger aan mijn kast en viste wat ondergoed uit de lade. Sloffend vervolgde ik mijn weg richting de badkamer.

Het warme water gleed door mijn haren en druppelde over mijn schouders. Is er überhaupt iets beters dan een warme douche op een brakke donderdag. Ik liet mezelf met me rug tegen de koude tegelmuur neer zakken. Huilen wou ik niet meer, toch voelde ik tranen opwellen. Minuten kropen voorbij, vechtend tegen het branderige gevoel. Ik zette mezelf weer recht en haalde diep adem. ‘Het is verdomme bijna een jaar geleden, en ik maak me druk over de persoon die aan de andere kant van de wereld zit. Ik heb verdomme een prachtige droom die werkelijkheid begint te worden en heb de jongen waar ik vroeger een crush op had ontmoet.’ mompelde ik. Zo spoelde ik de shampoo uit mijn lange lokken. Vluchtig droogde ik me af, te warm om nog mijn ochtendjas aan te trekken liep ik in mijn ondergoed de woonkamer in. ‘Daniëlle, ja hebt verdomme zoals altijd gelijk. Ik maak me te druk, ik moet kappen met zo veel na denken, en ik moet me eens gaan opstellen voor wat nieuwe dingen.’ Ik sloeg mijn net wat droog gedepte haren naar achteren en hield de handdoek rechts van me in mijn hand. ‘Ohhhh… Fuck.’ Drie paar ogen staarde me aan. ‘Dit zag ik niet aankomen.’ Zo snel ik kon sprintte ik terug naar mijn slaapkamer. ‘Fuck, fuck, fuck, fuck, waarom nu! Überhaupt wat doen hun hier.’ Met een zwier vloog mijn deur open. Een gil en een reeks scheldwoorden volgde uit mijn mond. ‘Het is ook net dat ik mijn trui aan heb idioot!’ schreeuwde ik lachend terwijl ik een kussen van mijn bed greep en naar Daniëlle haar hoofd wierp.

Na uit uitgelachen te zijn keek ik Daniëlle serieus aan. ‘Maar wat doen zij hier nu?’. Nog voordat ze haar zin was begonnen klonk er een zachte klop. Snel streek ik mijn haren iets wat meer in model, tevergeefs. Het zit me nu niet bepaald mee vandaag. ‘Je mag wel binnen komen.’ Mompelde ik nu wat verlegen. Verdomme, achterlijke verlegenheid ook! Normaal nooit maar nu, continu. Donker blonde lokken verschenen in de deuropening, prachtige bruine ogen vonden de mijne. Damn.

‘Ik wou je privacy niet schenden, absoluut niet.. Ik, ik was gewoon alleen.’ Stotterde hij onhandig. ‘Hij was bezorgd om je!’ Zijn eeneiige tweelingbroer kwam lachend de deuropening in gelopen. Woorden kon ik niet over mijn lippen krijgen alleen verbaast kijken. Hij keek me iets wat onhandig aan. ‘Het klopt, ik wil je niets opdringen maar, het contact was abrupt weg na vorige week.’ Ik merkte dat Daniëlle opstond van het bed, ze legde een kort moment haar hand op mijn knie en keek me één enkele seconde doordringend aan. Ik knikte, ik wist maar al te goed wat ze bedoelde. ‘Tom, wil je nog koffie?’ een subtiele hint was het niet, maar hij leek het maar al te goed te begrijpen. Dit was aan zijn kleine broertje. ‘Ja graag, lekker.’

Ik klopte naast me op het bed en ging zelf wat comfortabeler zitten. De deur klikte dicht, nu waren we met zijn twee. Een zachte zucht verliet mijn mond. ‘Als éérst mijn excuus. Ik had je niet zo maar mogen afkappen. Het zit zo..’ Alles was zo helder in mijn gedachten, alleen nu wanneer ik het wil vertellen weet ik niet waar te beginnen. Het bed deukte naast me in en een warme zachte hand vouwde zich rond mijn blote knie. Hij droeg de zelfde ringen als vorige keer.


Reacties?