Fear OO6

Langzaam maar zeker voel ik me een beetje tot rust komen, dat mag nu zeker wel na een stressvolle dag. Voor vandaag heb ik gelukkig ook niet veel mee hoeven te nemen, alleen een klein tasje waar ik spullen in kan doen die ik mee zou krijgen. Ik ben thuis, en als ik zie dat ik de fiets van mijn moeder er staat, zucht ik even. Ja, daar heb ik al op gerekend. Ik loop rustig naar binnen, waar ik eerst mijn jas uit trek en hem aan de kapstok hang. Waarschijnlijk zou ze me niet eens opgemerkt hebben, want ze zit heel vaak boven op zolder, achter de computer. Waar ook een televisie staat. Eentje staat boven, en de grootste beneden. Ik raap mijn tas op, die ik ergens op de grond heb laten vallen, en ik neem die mee naar boven. Al bedenkend in mijn hoofd wat ik nu eens ga doen, loop ik de trap op en sjouw mijn tas achter me aan. Ik neem de moeite om toch mijn moeder even gedag te zeggen, want anders weet ze natuurlijk niet dat ik thuis ben. "Ik ben thuis," zeg ik zo gewoon mogelijk.
''En, hoe was het op school?" vraagt ze. Zie je, ik heb het geweten. Al die tijd heb ik gelijk gehad. In mijn hoofd heb ik de woorden al eens uitgesproken, en ze zegt precies hetzelfde. Dankbaar dat ik dit al in mijn hoofd heb zitten. Ik zou toekomst-voorspeller moeten worden, dat zou nou echt iets voor mij zijn.
Ik pleur allereerst mijn tas op de grond, en dan loop ik weer naar de zolderdeur. "Kom eens boven." Na een paar seconden na te denken, zet ik stapje voor stapje, richting de trap. Als ik de eerste stap op de trap zet, hoor ik meteen een krakend geluid. Dat kan je niet missen. Beide trappen kraken allebei, dus ik kan het niet ontwijken. Rustig loop ik verder, tot ik helemaal boven ben. "Volgens mij gaat het wel goed. Ik was alleen best wel heel erg zenuwachtig.." krijg ik er al mompelend uit. Is het normaal om elke dag zenuwachtig te zijn? Elke keer als ik op de fiets zit krijg ik in mijn buik een raar gevoel. Dat gevoel gaat pas over als ik bijna thuis ben. Dus eigenlijk heb ik de gehele dag door last van zenuwen. Maar volgens mij heb ik het zelf niet eens door. Ik verberg ze. Ik verberg ze, maar ik weet niet waarom. Al die tijd heb ik het moeten weten. Misschien komt het wel doordat ik ook nog andere dingen aan mijn hoofd heb.
"Ik ga weer naar beneden," zeg ik subtiel. Te subtiel. Ik bedenk me dat het goed is. Ik moet even rust nemen, denk ik. Ik heb al genoeg aan mijn hoofd gehad vandaag, dat ik dat wel kan gebruiken. Het verstandigste wat ik in mijn hoofd krijg.. Natuurlijk. Muziek. Wat zou een wereld zijn zonder muziek? Juist, helemaal niks. Bijna iedereen kan niet zonder muziek leven. Tenminste, zo zie ik het. En ik denk dat een heleboel andere mensen het wel met me eens zouden zijn.
Ik kijk tussen al mijn cd's. Niet dat het er super veel zijn, maar wel dat ik ruime keuze heb. Aha, die zoek ik. Ondertussen pak ik mijn radio erbij, en leg ik de cd erin. Dit zou nog wel eens kunnen werken, lijkt me.