16.

Zayn Malik’s P.O.V.

Ik keek toe hoe Louis verschillende keren Ally’s aandacht probeerde te trekken, door water naar haar te spetteren. Vaak lukte het hem, want Ally deed het net zo hard terug. Maar toen hij het te vaak deed, zag ik aan haar dat ze het vervelend begon te vinden en zich terugtrok naar Liam. Ik glimlachte naar haar toen ze mijn blik ving. Even glimlachte ze terug, maar week toen verlegen haar ogen af en zwom met Liam terug naar het strand.
Niall en Amy waren nergens meer te bekennen. Ze waren vast ergens met z’n tweetjes, waar ze alleen konden zijn. Gelijk hadden ze. Harry en Vanessa waren samen de andere kant op gezwommen, maar je kon nog net hun hoofden boven het water zien. Zij wilden dus blijkbaar ook alleen zijn.
Louis, die met Ally en Liam mee was gezwommen draaide zich lachend om. “Kom je ook?,” riep hij naar me.
Ik grijnsde en zwom hun kant op.
Liam en Ally stonden ons al op te wachten op het strand. Ally had haar hand op haar buik gelegd, waarschijnlijk omdat ze er onzeker over was. Maar ik vond haar prachtig. Alles aan haar was prachtig.
De stroming nam me mee naar de kust en toen het uiteindelijk te ondiep werd om te zwemmen, liep ik verder het strand op. Met z’n vieren liepen we terug naar de plek waar we onze handdoeken hadden neergelegd en ploften daar neer.
Er ging een rilling door mijn lichaam heen toen ik merkte dat Ally naast me was komen zitten. Ze had een jurkje aangetrokken. Ik snapte niet waarom ze zo onzeker was over haar lichaam. Ze was werkelijk prachtig.
We zeiden beiden niets. Maar het deerde me niet, want het feit dat ze naast me kwam zitten was al genoeg voor me. Ik had me inmiddels aan het gevoel overgegeven dat ik toch wel meer voor haar voelde dan ik eigenlijk wilde. En ik wilde haar dat heel graag laten merken, maar ik wist niet zo goed hoe ik het moest aanpakken. Misschien voelde ze wel helemaal niet hetzelfde voor mij. Dan zou ik mezelf voor schut zetten.
Haar hand gleed langs de mijne toen ze een boek uit haar tas pakte. Opnieuw ging er een rilling over mijn lichaam heen. Ik probeerde geen aandacht aan het gevoel te schenken, maar het lukte me niet. Mijn hoofd begon licht aan te voelen en mijn maag werkte ook niet echt mee. Het was een heerlijk gevoel, maar ik wilde het niet te duidelijk maken. Ook al wilde ik haar heel graag laten weten hoe bijzonder ze was, ik wilde mezelf niet onnodig belachelijk maken.
Toen iedereen het zich comfortabel had gemaakt, kwamen Amy en Niall aanlopen met een ijsje in hun hand.
“Hé, had je niet iets voor ons mee kunnen nemen?,” hoorde ik Louis zeggen.
Niall lachte. “Nou, dat ijsje was nu dan allang gesmolten. En ik wist niet of jullie nog in de zee waren. Je kunt het daar halen.” Hij wees naar een ijskraampje een stukje verderop.
Louis kreunde wat en ging op zijn zij liggen. “Maar ik ben moe van het zwemmen. Wie wil mij er heen dragen?”
Ik hoorde Ally lachen, waardoor er ook een glimlach op mijn gezicht verscheen.
“Luilak,” mompelde ze.
Louis gaf haar een zacht duwtje en glimlachte naar haar. “Hé,” zei hij beledigd.
“Het is toch zo?,” antwoordde Ally.
Louis haalde zijn schouders op. “Ja, je hebt gelijk. Maar wel een knappe luilak.” Hij knipoogde.
Ally lachte opnieuw en liet zich naar achteren vallen, zodat ze op ooghoogte met Louis was. Ik voelde een jaloers gevoel opkomen, maar ik drukte het zo gauw mogelijk weg. Ze ging alleen liggen, meer niet. Ik kon ook gaan liggen. Nee, dacht ik bij mezelf. Dat moest ik niet doen. Dat zou teveel opvallen.
Een ijskoude lading water die over me heen kwam verstoorde mijn gedachtes. Harry stond grijnzend naast me en had een emmer in zijn handen.
“Eikel!,” riep ik, waardoor Harry de emmer losliet en begon te rennen. Ik stond op en rende hem zo snel mogelijk achterna. Toen ik hem eenmaal bereikt had sprong ik op zijn rug en vloerde hem, waardoor we beiden op de grond terecht kwamen.
“Ben je homo geworden?,” grapte Harry, terwijl ik bovenop hem lag.
Ik schonk hem een cynische glimlach en kroop van hem af, waarna ik hem nog een zetje gaf.
“Niet meer doen, hè?,” sprak ik hem toe.
Harry schudde braaf zijn hoofd en sloeg een arm om me heen, terwijl we terugliepen naar de rest. Vanessa had mijn plekje ingenomen, waardoor ik niet meer naast Ally kon zitten. Even vond ik het jammer, maar toen bedacht ik me dat het misschien wel beter was. Ik moest me niet te veel opdringen. Er zou nog een wel een moment komen waar we met z’n tweeën konden zijn. Of ik die nou moest creëren of niet, het ging me vast lukken om – al was het maar voor even – alleen met haar te zijn.

Jawel, de eerste schooldag zit er weer op. Was geweldig om die wekker weer zo vroeg te horen.
Verwacht niet veel van dit hoofdstuk, want ik heb het met m'n duffe hoofd op school geschreven. ;P