12

"Wat moeten we nou Britty?" vraagt Ruben hulpeloos. Ik haal mijn schouders op. "Naar huis gaan dan maar?" vraag ik hem. "Ik wil niet naar huis.." fluistert hij. "Ik weet het Ruben, maar we kunnen moeilijk voor altijd weg blijven, we hebben nergens een plek waar we kunnen blijven." concludeer ik. Hij knikt dat hij het begrijpt. Al de hele dag waren we weg en het was inmiddels al half 6. We waren de stad in gegaan. Ik deed echt mijn best om hem op te vrolijken, maar veel hielp het niet. We liepen allebei als 2 verlorene door de stad. "Ook dat nog" jammer ik als ik een druppel in mijn gezicht voel. Ik pak Rubens hand en begin te rennen naar de bushalte.

"Britty! We gaan eten!" hoor ik Xandra's stem roepen van beneden. "Sorry Tjez, ik moet eten.. " zeg ik sip. "Spreek je snel Britty!" roept hij vrolijk. Toen we Ruben en ik thuis waren was ik meteen naar boven gegaan omdat Tjez me had gebelt op facetime. Nog maar een kwartiertje was ik met hem aan het praten. Ik mis hem zo erg he. Een naar gevoel bekruipt me. Snel stop ik mijn mobiel in mijn zak en loop naar beneden. "Waar is papa?" vraag ik verbaasd als ik alleen Xandra en Ruben aan tafel zie zitten. "Hij moest nog wat dingen regelen voor zijn werk." verteld ze. Bah, alleen met Xandra, daar heb ik echt geen zin in. Chagrijnig schuif ik aan tafel en schep wat eten op. Ik zie aan Ruben dat hij het ook geen feest vind.

"Ik ga zo naar jullie vader, jullie passen zelf wel op he?" zegt Xandra met haar verschrikkelijke stem als ze klaar is met eten. Geen van beiden geven we antwoord en lopen we naar boven. Opeens wordt ik gebeld. Harry Met een Glimlach neem ik op. "Hii" "Hee Britty! Heb je zin om vanavond wat te drinken in de stad, met de jongens?" "Hm, had me leuk geleken maar ik heb Ruben hier!" "Ruben?" vraagt hij verbaasd. Ik grinnik. "Jaa m'n broertje!" "Oh" "Maar jullie zouden wel hier kunnen komen anders?" Bedenk ik me opeens. "Dat is goed, dan zijn we er rond 8 u oke?" Ik geef mijn adres nog en hang dan op.

Een halfuurtje later staan ze allemaal voor de deur. Harry geeft me een knuffel en loopt verder de kamer binnen. De rest loopt achter hem aan en stelt zich 1 voor 1 aan me voor. "Niall" Een lieve, schattige, blonde jongen, daarna volgt een kalme jongen, met donkerblond haar "Liam", ook hij loopt de woonkamer in. "Neem plaats hoor" lach ik naar ze. "Dus jij bent Harry's nieuwe vriendin?" grapt er een jongen die voor me staat. Ik begin rood te worden. "Trek het je niet aan hoor!" grijnst Harry, die totaal geen problemen lijkt te hebben met wat die jongen net zei. "Ik ben Louis trouwens." grinnikt hij, terwijl hij een hand uitsteekt. "Die naam zou ik nu niet snel vergeten" lach ik. Als ik denk dat ik iedereen gehad heb, komt er een licht getinte jongen op m aflopen. Ik heb het gevoel dat ik in brand staat als hij zijn hand uitsteekt. "Zayn" stelt hij zich voor. Terwijl hij me diep in mijn ogen aankijkt. Wauw, die ogen. Prachtige diepbruine aansprekende ogen. Ik heb het gevoel dat de warmte naar mijn hoofd stijgt. "Britty" weet ik nog te zeggen. Hij glimlacht en loopt verder. Die glimlach was de druppel. Even blijf ik staan om terug op aarde te komen. "Britty, je had een broertje toch?" vraagt Harry nieuwsgierig. Ik knik en loop naar de trap. "Ruben, visite!" De jongens kijken me raar aan. Natuurlijk, ik praat gewoon Nederlands tegen hem. "Nederlands" vertel ik ze. Ze knikken dat ze het begrijpen. "Willen jullie wat te drinken?" Iedereen knikt en ik loop naar de keuken. Daar pak ik wat te drinken voor iedereen. "Britty! Waarom heb je niet verteld dat One Direction hier kwam?" roept Ruben hier. "Rustig maar. Het zijn ook maar mensen." lach ik als ik met een dienblad met drinken naar de woonkamer loop. Ik zie dat iedereen aandachtig kijkt naar ons gesprek. "Ruben, stel je eens voor" sis ik. Hij knikt en stelt zich verlegen aan iedereen voor. "Dus, wat gaan we doen?" vraag ik ze. "Spelletje?" vraagt Louis enthousiast. Ik knik en open het kastje onder de tv, waar de spelletjes liggen. "Jullie hebben een wii!" roept hij enthousiast als hij de wii ziet liggen. Ik knik trots. "Jazeker, mét microfoon!" lach ik. "Laten we dat doen!" lacht Louis. "Prima, maar ik doe niet mee! Ik kan toch nooit tegen jullie op!" zeg ik hun. "Maar ik doe wel mee!" roept Ruben.

Na een uurtje zijn ze allemaal druk aan het zingen. "Je hebt echt een prachtige stem Ruben!" zegt Zayn lief. Ruben straalt van oor tot oor. "Ruben, dit is het laatste liedje oke? Daarna gaan we naar bed." vertel ik hem. Braaf knikt hij. Harry komt naast me zitten op de bank. "Hij is moe he" fluistert hij. Ik knik. "Het is zo zielig.. Hij heeft hier niemand, hij slaapt hier helemaal niet fijn en mijn vader is nooit thuis." vertel ik hem. Harry knikt begrijpend. "Maar hij heeft jou Britty, hij is daar echt blij mee! Vertrouw maar op mij" Verlegen lach ik en wend mijn blik van me af. "Doe je zo mee?" lacht hij dan. Ik schud heftig mijn hoofd. "Ik kan niet eens zingen.." Voordat hij antwoord kan geven sta ik op. "Ruben ga je mee?" lach ik. Hij knikt. Iedereen geeft hem nog een knuffel en ik breng hem naar boven.

Als ik weer beneden kom staat Harry al klaar met de microfoon voor mij. Ik schud mijn hoofd. "Iemand nog wat drinken?" vraag ik snel. "Dat doe ik wel! Ga jij nou maar zingen" lacht Liam. Zuchtend loop ik naar Harry. Hier kom ik dus niet meer onderuit. "Jongens, ik kan echt niet zingen hoor!" lach ik. Iedereen haalt hun schouders op en Harry zet de muziek aan. Justin Bieber met 'Baby' komt op. "OOOMYGOODD IK DOE MEE!" gilt Niall hyper. Ik lach en samen bulderen we mee. Bij het refrein beginnen Niall en ik te springen. "Harry doe mee!" gil ik. Hij lacht en begint ook te springen. Zayn, Louis en Liam doen ook mee. Tranen stromen over mijn wangen omdat iedereen zo gek doet.
Als het liedje is afgelopen lacht Liam. "Je broertje heeft inderdaad niet de zangkunsten van jou." Ik grinnik. "Zei ik toch"

Na ongeveer 2 uur gaat iedereen weer weg, nadat we een groepsapp hebben aangemaakt. Iedereen geeft me een knuffel. Als Zayn me een knuffel wilt geven krijg ik het weer, het warme gevoel van binnen. Alsof hij het door heeft lacht hij even naar me. Wauw, weer die prachtige ogen die me stralend aankijken. "Het was gezellig!" fluistert hij.