¤ O14.

Het giet en het giet van de regen. De zon verdwijnt achter de wolken en plassen regenwater vormen zich op de straten. "Hoe gaat we nou optreden vanmiddag?" Mompelt Danique stilletjes. "Ik heb nog geen idee." Antwoord ik bijna geluidloos, terwijl ik toe kijk hoe de regen zicht een weg naar de grond baant. Danique bekijkt haar Facebook, waar ze een liedje tegen komt van een band genaamd Within Temptation. Als ik de eerste noten hoor kijk ik om. 'Dit... waarom is dit zo bekend in mijn oren?' Ik neem plaats naast haar en luister goed. Langzaam glippen bekende woorden over mijn lippen terwijl ik het zelf niet door heb. Na de helft zingt mijn stem alle woorden correct en Danique kijkt bewonderend toe.
Aan het einde klapt Danique grijnzend in haar handen. Ik kijk haar met een verlegen lach aan en zie aan haar ogen dat ze een idee heeft. "Jij gaat dit zingen terwijl ik het op m'n grootmoeders akoestische viool speel. Ik neem wel een microfoonstandaard mee om een paraplu in vast te zetten, dan kan ik zittend haar mijn lezen van het standaard." Even kijk ik haar met grote ogen aan. "Daar beginnen we daar mee?" "Beginnen en eindigen. Dit wordt een Special Performance." Antwoord Danique direct. Ik knik dan en samen oefenen we direct een paar keer.

~NO POV~
De klok slaat drie uur en de meiden staan klaar om te gaan. Onder de paraplu nemen ze hun spullen mee, met bescherm kabels voor de microfoon en een beschermhoes voor de versterker van Charleen. Ze wurmen zich tussen de mensen door tot ze op hun plekje op het plein staan. Danique zet haar standaarden neer en klemt het script van het nummer er aan. Snel grijpt ze haar telefoon en bericht ze iemand die hier zeer nieuwsgierig zou zijn. Als Charleen klaar is nemen ze eerst nog wat drinken en beginnen dan, na vijf minuten voor bereiding.
"Lovely ladies and gentleman, today we're gonna have a short performance, just one song today from a special band. Started in our neighbor country, The Netherlands, being known all over Europe. We are going to play you Within Temtation's Somewhere." Roept Danique vrolijk. Ze knipoogt nog even naar Charleen die dan met de nodige kriebels de microfoon tegen haar lippen houdt. Danique glijd soepel over de snaren en laat de noten vloeien. Als Charleen bij de eerste zin begint staat ze versteld van zichzelf. Ze staan nu in zelfs in de stortende regen. Charleen voelt hoe het kind in haar opnieuw ontwaakt en ze laat zichzelf mee vloeien op de muziek. Twee ogen uit het publiek kunnen zich maar niet van Charleen af houden, terwijl de regen over zijn gezicht naar zijn nek glijdt. Hij haalt zijn hand door zijn korte blonde haren en uit verbazing kan hij zich nergens anders op richten dan op haar. Zijn hart slaat nu nog sneller dan bij hun aller eerste echte ontmoeting. De jongens staan om hem heen, mee te kijken hoe Danique en Charleen het hele plein vullen met mensen. De jongens waren zo snel mogelijk gekomen na Danique d'r bericht. Ze staan vooraan maar het lijkt net alsof Charleen ons niet meer ziet door het zingen. Maar Niall kijkt nog even goed, Charleen had een heel ander gezicht dan normaal, als of ze eindelijk zichzelf kon zijn in bijzijn van zoveel mensen, alsof ze zichzelf terug gevonden had. In haar ogen zat een sprankeling van geluk die hem nog nooit was opgevallen van dichtbij en nu staat ze op meer 9 meter afstand. Als de laatste noot vervaagde begon men vanuit verschillende hoeken te juichen en de klappen. Charleen kon niet zomaar zingen, ze was er voor geboren!
Danique gaat over op haar gitaar en speelt zo vrolijk als ze maar kan. Charleen voelde zich soort van blind, maar dan van te veel in het felle licht kijken. Met de microfoon gebruikt ze de straat als een podium en ze beweegt hier een daar verlegen mee met de muziek.
~