004 redder

ik en amber keken elkaar angstig in de ogen we hoorden het geluid van een zakmes dat openklapt. het angstzweet breekt uit en de tranen kwamen in mijn ogen maar ik bleef sterk zoals ik altijd probeerde. justinne grijnsde. ze kwam dichterbij met haar mes voor zich uit naar ons gericht. 'je laatste wens?' vroeg ze terwijl ze voor mijn neus was gaan staan. 'niet voor jou bitch' antwoorde amber. ' ja!' zei ik snel. ze neemde een houding aan en kwam steeds dichterbij, elke stap die zij naar voor deed deden wij een naar achter tot mijn hoofd plots tegen de muur stootte, we zaten gevangen, in een hoek gedreven, omringt door 5 bitchen die ondertussen allemaal een mes vasthadden. Justinne slaakt een kreet en viel aan.naast me zach ik amber vechten met een blondhaarige bitch met een minirok van 10cm. amber werd geraakt in haar borst en viel neer op de grond. ik liep naar haar toe om te zien of ze nog te redden viel, nee haar hoofd viel neer op haar slaap. Ik kon het niet geloven, ze hadden juist mijn beste briendin vermoord daar zullen ze voor boeten ik stormde op justinne af, net voor ze kon steken in mijn borst kon ik haar hoofd vastpakken en haar nek breken. Ze zakt door haar knieen en viel met een plof op de grond, ik stond verstijfd van schrik, ik had juist iemand vermoord begon ik te snikken. de andere 3 kwamen dichterbij, maar ik was hun voor, ik sloeg ze 1 voor 1 op hun gezicht tot er nog maar 1 overbleef.ik had geen wapen, zij wel, ze dreef me naar een doodlopende hoek, al mijn energie was op, ik kon niet meer bewegen, ze rende op mij af met haar mes voor haar uit gestrekt, net voor ze me kon raken viel ze plots neer op de grond. hoe kon dat nu? ik had haar niet aangeraakt. Ik zag iemand wegrennen in de schaduw, ik ging erachteraan, hij leidde mij naar de themes, tot hij plots tot mijn verbazing van de rand in het water sprong. en dan was hij weg, dat het een 'hij' was wist ik zeker ik had een vage schim van zijn gezicht gezien. Ik sprong erachteraan tot ik plots besefte dat ik geen energie meer had en mijn armen en benen verkrampten van het koude water. ik riep om hulp maar niemand hoorde mij, langzaam zonk ik en ik sluitte mijn ogen...