Book 3 | 1

Het is al bijna 3 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Hoe het precies komt weet ik niet, ze hebben het nooit vertelt. Ik kom het pas te weten als de tijd rijp is. Het zelfde geld voor mijn vader. Hem heb ik nooit gekend dus ik kom het ook pas te weten wie hij is als de tijd rijp is. Hopelijk duurt het niet meer lang. Ik woon nu ook bijna 3 jaar bij de familie Wemel. Bij Ron één van mijn best vrienden. Ze hadden me opgevangen toen ik niemand meer had. Ik ben ze daar heel dankbaar voor. Ik beschouw ze als mijn familie en zij mij. We zijn met de hele familie naar Egypthe geweest omdat we de loterij hebben gewonnen. Ik wou eerst niet meegaan omdat ik dacht dat het echt voor de Wemel's was, maar Molly wilde me er toch bij hebben. "Je woont al zo lang bij ons dus je bent een echt Wemel en dat zal je altijd blijven." had ze gezegd en me geknuffeld. De reis naar Egypthe was geweldig we zijn naar peramides geweest, in de tombes. Ik Fred en George hadden nog geprobeerd Percy in een peramidi op te sluiten. Maar Molly had het gemerkt. We zijn nu in de Lekke Ketel omdat het toch niet meer lang duurt voor dat weer naar school gaan. Het is makkelijk voor onze spullen we zijn dan toch direct op de WegIsWeg. Ik zit rustig aan de tafel terwijl Ron en Hermelien ruzie maken. We waren Hermelien tegen gekomen toen we onze spullen kochten. Ze wou een uil gaan kopen maar in plaats van kocht ze een monster van een kat. Z'n lelijk beest! Het heet Knikkebeen. "Hermelien als dat rot beest Schurfie niet met rust laat maak ik een theemuts van um.""Wat verwacht je anders van een kat?" ging Hermelien tegen Ron in. Zo gaat het als sinds we hier zijn. Ik keek een wat rond en ik zag Harry staan aan de trap. "Harry!" Ik sprong recht en ging naar hem toe om hem te knuffelen."Fijn je weer te zien. Maar wat doe je in de Lekke Ketel?""Ik heb m'n tante opgeblazen, mijn koffers gepakt, weggelopen, toen kwam de Colectebus, ben opgestapt en die heeft me naar hier gebracht. Ik verblijf hier al een aantal dagen. En jij?" "Ik en Ron en de rest van de familie Wemel zijn naar Egypthe geweest. En het leek Molly en Arthure beter om naar hier te gaan. Voor onze spullen te kopen en onderweg kwamen we Hermelien tegen. Die heeft een monster van een kat gekocht die de hele tijd achter Schrufie aan zit. Dus hebben ze de hele tijd ruzie. Maar ik ben blij dat ik jou tegen kom want ik hou het niet meer uit." ratelde ik aan een stuk door. Harry grinnikte even en keek dan naar het ruziënd echtpaar. Ik zucht en schud m'n hoofd. Ik loop naar ze toe en ga voor hun staan. "HEEY!!" ze stoppen meteen en kijken me verbrouwbeert aan. "Als jullie nu niet gaan stoppen zorg ik dat Eclipsa ze alle twee opeet." ze knikte en gingen elk apart zitten. Nu pas merkte ze Harry op en liepen naar hem toe. Ze kwamen daarna bij mij zitten. Ron pakt uit zijn zak een krantenknipsel van de Ochtendprofeet. Dat doet hij dus bij iedereen. Op de het stuk staat een foto van ons toen we in Egypthe zaten. "Ron niet alweer. De hoeveelste keer is het wel niet dat je dat aan iemand laat zien." Ik zucht en leg mijn hoofd op mijn armen. "Egypthe. Hoe was het?" vroeg Harry. "Ge-wel-dig. Mummies, graven.. Schurfie van het ook leuk.""Ja het was fantastisch ik Fred en George hadden geprobeerd Percy op te sluiten in z'n graf. Maar tevergeefs Molly had het door." knipoogde ik naar Harry. Hij lachte. Fred en George kwamen aangelopen en begonnen ook over het krantenknipsel."Laat je nu weer dat knipsel zien?" begon Fred. Het heeft veel moeite gekost maar na een tijdje kon ik ze eindelijk uit elkaar houden. George heeft een iets voller gezicht dan Fred. "Helemaal niet." protesteerde Ron.