Let the walls break down (atl) 45

Wanneer de dokter is wordt er al snel een conclusie getrokken. "Ashley heeft haar voet gebroken. U zult met haar naar het ziekenhuis moeten gaan." zegt de dokter meteen.

Zo gezegd, zo gedaan. Mijn voet is in gips gezet en nu lig ik in mijn bed met onder mijn gebroken voet een kussen. Mijn vader heeft Jack gebeld. Ik had hem nog zo gezegd van het niet te doen maar meneer wou weer dat Jack ervan op de hoogte gebracht werd. "Het was Alex, ik heb hem gezegd wat er gebeurd is en hij ging het zeggen aan Jack. Ze zitten nu in Frankrijk en naar het schijnt is het er aan het stormen. Vliegtuigen stijgen er niet meer op en ze raden iedereen aan binnen te blijven. Hun concerten worden afgeblazen." vertelt mijn vader me wanneer hij de telefoon neerlegt. "Ik heb medelijden met de fans. Die zullen het niet zo prettig vinden." Hij haalt zijn schouders op. "Is er nog iets dat je wil hebben?" vraagt hij voor hij mijn kamer uitloopt. "Nee dankjewel, ik heb een boek bij mij liggen en mijn ipod. Meer heb ik niet nodig." Hij knikt en loopt mijn kamer uit.

Zo gaan mijn dagen voorbij. Sinds de dag dat ik mijn been gebroken heb heeft Jack geen contact meer opgenomen met ons. Dat is te merken aan Ivy, ze loopt de hele tijd boos rond, praat nog amper en doet de hele irritant. Ik ben er ook niet gelukkig mee. Als je iets beloofd moet je dat nakomen. Het kan zijn dat je eens enkele dagen niet belt maar anderhalve week is er wel over. Ik neem mijn boek en lees verder. Na enkele pagina's hoor ik de deurbel gaan. Waarschijnlijk is het de moeder van Chester die komt vragen of Ivy niet wil komen spelen met Chester. Aangezien mijn ouders en Ivy beneden zijn lees ik rustig verder. Maar tot mijn grote verbazing hoor ik iemand de trappen oplopen. "Waar is ze? Waar is ze? Ik moet ze zien. Is alles in orde met haar? Hoe kon ze dat nu voor hebben? Heeft iemand haar geduwd?" Ik hoor hoe alle deuren van de kamers worden geopend en uiteindelijk verschijnt er iemand in de deuropening van mijn kamer. "JACK! Wat doe jij hier?" breng ik verbaasd en toch een beetje boos uit. "Ik.. Wel.. Je..." Hij doet teken dat ik even moet wachten en sluit zijn ogen. Raar kijk ik hem aan, waar is die jongen in hemelsnaam mee bezig? "Oké, 1..2..3." Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. "Wat? Ik moest even checken of ik nu wel normaal kan praten. Ik hoorde van Alex dat je je voet gebroken had en ik moest je gewoon zien." Nog voor hij verder kan gaan stop ik hem. "Ik heb je uitleg niet nodig! Is het je al opgevallen dat je beloofd had elke 2 dagen te bellen. De eerste week bel je elke dag en sinds ik mijn voet gebroken heb hoorden we niets van je! Ivy werd gek, ze loopt al anderhalve week boos rond, niemand kan wat met haar doen want we worden allemaal afgesnauwd! Hoe kan je zo stom zijn om niets van je te laten horen! Zit er dan helemaal..." Ivy staat bij de deur en onderbreekt mij. "Dan zijn jullie eindelijk verliefd en dan maken jullie WEER ruzie! Ik haat jullie... allebei!" Ze slaat de deur met een harde klap toe en loopt naar beneden. "Zie je nu wat je gedaan hebt!" roep ik boos. "Mag ik je...?" begint hij maar al snel onderbreek ik hem. "Ik heb je uitleg niet nodig!" roep ik en toen werd het stil. Zowel hij als ik zeiden niets meer en dat bracht me aan het denken...