¤ O1O.

Lindsey zet me netjes voor m'n huis af. Ik bedankt m'n vriendin en duw de sleutel in de deur. Bij het sluiten van de deur wandel ik direct door naar boven waar Danique vermoeid op de bank ligt. Ik zet mijn tassen neer en zet me naast haar. Ik neem haar in een dikke knuffel en vraag hoe het gaat.
Danique is net een dag thuis en heeft beroerd geslapen. Haar moeder moet nog een paar dagen blijven tot er uitslag is wat ze heeft.
Ik stel mijn lieve vriendin gerust dat het goed komt, we maken samen pannenkoeken voor het avond eten en dan is het tijd voor mij om mijn verhaal te doen. Ik eet m'n pannenkoek op en zet m'n bord op tafel. Ik zet me recht en kijk Danique met een moeilijke lach aan en begin me lichtelijk te schamen. Natuurlijk begin vanaf het moment dat ik in de metro zat tot op het moment dat ik, zonder het door te hebben, One Direction had ontmoet.
"-Ik vertelde Liam kort wat ik heb meegemaakt, waarom ik weg liep en wie jij was. Hij voelde zich deels schuldig omdat hij, samen met de anderen, me wilde horen zingen, ik heb 't ze vergeven, ze wisten het niet. Liam wilde dolgraag nummers met me wisselen en op dat moment stond Niall ook op de gang, hun hebben mijn nummer. Maar ze wisten het niet. Miranda en Lindsey zullen het nooit weten als het aan mij ligt. Ik wil ze niet verliezen als de meiden die ze nu zijn." Mompelde ik en even hield ik me stil. "Ik heb zelfs voor komende week afgesproken, we gaan bij de jongens eten en crashen." Zeg ik dan blozend. "En aangezien ze je willen ontmoeten.." 'Niet waar, Zayn wil je ontmoeten, die heeft een oogje op je omdat ik je foto liet zien.' "..heb ik beloofd je mee te nemen." Ik kijk haar smekend aan. Danique lacht breed en neemt me dan in een knuffel. "Tuurlijk, dat wil ik hoe dan ook niet missen. En ik wil ze eerst leren kennen voor ik je daar alleen heen laat gaan!" Ze gunt me een knipoog en wandelt dan de keuken in.
Ik pak mijn tassen van de vloer. Ik vertrek naar m'n slaapkamer en berg mijn spullen op. Gedragen kleding gooi ik in de wasmand en ik leg mijn iPhone aan de lader. Nog maal speelt dat ene liedje in mijn hoofd. Ik bijt op mijn lip en kijk twijfelend naar mijn laptop. Ik schudt als een idioot mijn hoofd. "Nee, nee, nee!" Fluister ik mezelf toe. Ik knijp mezelf in mijn bovenarm om uit mij dagdroom te komen.
Later die avond leg ik mezelf met een vreemd gevoel in bed. "Verdomme." Fluister ik zachtjes. Ik draai me eigenwijs om en weiger in slaap te vallen terwijl ik aan gister denk. Al hoe wel, het voelt ergens wel fijn..

Er zijn al dik 5 dagen voorbij, de zon schijnt heerlijk door het raam en we temperatuur neemt toe. Ik heb al de hele ochtend in mijn PJ's gezeten dus ik kleed me om. Danique heeft school terwijl ik vrij ben. Ik haal mijn schouders op. "Kan ik niks aan doen." Een lichtblauwe jeans en een zwarte boy tank met een oranje bandeau top er onder bedekken mijn lichaam. Ik doe mijn witte sandaaltjes aan en ga in de woonkamer zitten.
Ik grijp mijn telefoon uit mijn broekzak als ie afgaat en lees 't berichtje van Niall; "Is that you, hanging out that window?" Ik trek mijn wenkbrauw op en loop naar het raam. Ik steek mijn hoofd er door om naar beneden te kijken. "I see that as a yes." Roept Zayn dan naar boven toe. Busted! Een brede lach plaatst zich op mijn lippen en binnen enkele seconde sta ik dan buiten en neem ik de jongens in een knuffel. Ook begroet ik Paul, een van de bodyguards die met hun mee is gekomen.
~