003 BFF

ik ben weggelopen van huis, de eerste plek waar ik aan dacht om te overnachten was bij mijn vriendin. haar ouders waren toch niet thuis dusja.
s'avonds gingen we naar een plaatselijke partytent in de stad. het moest weer eens zo zijn dat ik daar de Bitch van de school tegenkwam, justinne. zij peste mij ook al jaren, toen ze naar met toe kwam met haar vier cheeleaderbitchvolgers achter haar aan kreeg ik een flash-back van die keren dat ze mij op de grond duwde en een schop in mijn gezicht gaf en die dag er achter dat ze me tegenhield toen ik naar huis reed en mijn fiets in de themes gooide en mijn portefuille in brand stook, waar onderandere mijn pasport , bankkaart en busticket in zat. ik mocht wel die 20 kilometer naar huis wandelen he + mijn ouders het proberen uitleggen. ik had tij genoeg om een smoes te bedenken op de weg naar huis. Mijn ouders luisterden niet eens toen ik het ze probeerde te vertellen, nee de krant was intressanter dan mijn pasport en mijn bankkaart waar al mijn spaargeld op stond. Wat doe jij hier trol? Ik negeerde haar gewoon en zei niks terug, ze zei 'moet ik het je uit je mond kloppen bitch?' voor mijn vriendin amber was de maat vol, ze nam het woord en schreuwde in haar gezicht: 'zeg dat nog eens in mijn gezicht als je durft.' Natuurlijk durfde ze dat, maar nadat ze dat gezegd had begon ze amber uit te schelden en haf haar haf haar een vuist tegen haar neus, maar zoals ik mijn vriendin ken laat ze zich niet doen. Ze slaat terug tegen haar kin. Overal rond ons kwam er volk staan die supporterdenterwijl amber en justinne sloegen tot het bloed ervanaf druipt, ik kan niet aanzien hoe mijn vriendin op de grond wordt gesmeten. ik deed in mijn hoofd een schietgebedje en deed een karategreep, die ik had geleerd van mijn broer sam. meteen lag ze op de grond te schreeuwen. Ik en amber renden naar buiten. we renden zo snel als w e konden, achter ons hoorden we de naaldhakken rennen op het asfelt, we liepen een donker steegje in 'shit!' riep amber terwij ze haar bloedneus probeerde te stelepen met de mouw van haar trui.'deze straat loopt dood',vulde ik haar aan. we hoorden de hakken vertragen en zagen schaduwen op ons afkomen...