Wise thoughts

Bain keek mij vewarrend aan toen ik hem uitlegde wat mijn plan was.
'wacht, je wilt weg gaan en op avontuur gaan?' vroeg hij me verbaast.
Het enige wat ik deed was knikken dat ervoor zorgde dat ik recht in zijn ogen keek waarin ik zijn ijzere blik zag.
'dat ga je toch niet echt doen he?' vroeg hij.
Ik zag dat zijn blik veranderde in bezorgheid in zijn ogen en gelijk kreeg ik een schuldgevoel in mijn maag.
'Bain luister, ik zit hier al heel mijn hele lang en ik wil wat nuttigs gaan beleven' zei ik dromerig.
'mijn voorouders leefde voor avontuur'.
Even dacht ik dat Bain het begreep, maar snel begon hij allle nadelen te verzinnen van op '' avontuur'' gaan.
Al zijn nadelen klopte maar het hield me niet van mijn droom af, sterker nog het hielp juist om op avontuur te gaan.
Ik weet dat het niet mijn beste idee was, maar ik wilde het zo graag.
Toen pakte ik mijn boog die ik even op de grond had gelegd en liep richting een brug terwijl Bain achter me aanliep.
'je weet dat je nooit meer terug kan komen' zei hij bot.
Toch liep ik door en fronsde even met mijn wenkbrouw.
Maar toen besloot ik te stoppen en me om te draaien.
'maar ik kan ook ''wel'' terug komen'. Zei ik met een grijns.
Even had ik het gevoel dat Bain zonder woorden stond, maar hij had al een zin daarvoor.
Er kwam een lach op mijn gezicht.
'je geeft gewoon om me he?' vroeg ik lachend.
Verwarrend keek hij me aan en antwoorde niet.
Maar ik verbaasde me dat ik die vraag stelde.
Toen draaide ik me om en keek naar mijn boog.
Mijn lach verdween en ik voelde schaamte.
Ik snap wel waarom hij me wil overhalen, hij is een van me beste vrienden in Laketown.
Maar als ik hier blijf, wat heb ik er dan aan?