Hoofdstuk 62

Hoofdstuk 62

Rein komt naast me liggen en legt zijn handen om me middel. Ik pak zijn handen vast en ga een beetje met zijn vingers spelen "je mag over een uurtje weer naar huis" zegt Remco en loopt weg "Rein" zeg ik zacht "ja?" "Ik houu van je maar ik ga nu je leven verknallen omdat ik niets kan" zeg ik en begin te huilen "schat dat doe je niet" zegt hij en veegt me traan weg. Ik word iets rustiger. Dan begint Nils opeens te zingen Rein en Owen gaan mee het nummer in. Ik geniet helemaal en voor ik het weet komt Remco binnen. Ik kijk hem aan "je mag naar huis en over een weekje moet je terug komen" zegt hij "hoe kom ik thuis" vraag ik "we brengen je en we geven je een rolstoel mee" zegt hij. Ik til me benen over het randje. Rein pakt de rolstoel en tilt me er in. Ik krijg een traan over me wang. Rein duwt me naar beneden. Ik krijg een andere rolstoel. Remco is er nog ik kijk hem aan "kan ik ooit nog lopen" vraag ik bang "waarschijnlijk niet" "en paardrijden kan ik dat wel" "dat weet ik ook niet waarschijnlijk niet" zegt Remco. Ik kijk Nils aan en begin te huilen. Rein tilt me in de andere rolstoel en duwt me naar de uitgang "we lopen wel naar huis" zegt Rein 'we lopen wel, we lopen wel' gaat er door me hoofd en begin nog harder te huilen. Rein drukt me naar voren maar we gaan niet naar mijn huis "Rein waar gaan we heen" "dat is een verassing" zegt hij. Ik haal me schouders op. Ze lopen verder. Na eeb half uurtje moet ik me ogen dicht doen. Ik vertrouw Rein en doe me ogen dicht. Na een paar minuten mag ik ze weer open doen ik kijk en zie dat ik voor de manege sta "ik wil hier niet heen" zeg ik "waarom niet" "omdat ik niet meer kan rijden en ik heb Anne hier ontmoet" zeg ik er komen weer tranen in me ogen "maar schat we gaan even wat doen" zegt Rein. Ik zucht "oke dan" zeg ik. Rein duwt me verder en rijd me naar de stal van Shariff. Rein maakt de staldeur open. Ik krijg tranen in me ogen 'je zal nooit meer paard kunnen rijden, je zal nooit meer paard kunnen rijden' spookt er door me hoofd Rein tilt me op "Nils kan je helpen?" Vraagt Rein Nils komt aan de andrre kant staan en tilt me samen met Rein me naar shariff. Ik begin hem te aaien en geef haar een kus op zijn neus. Owen loopt weg maar hoor ik even later terug komen. Ik kijk hem aan hij heeft Shariff zijn zadel. "Wat wil je doen" vraag ik "je gaat rijden" zegt Dennis. Ik kijk hem raar aan. Owen legt de zadel er op en maakt de singel vast. Rein zet me weer in de rolstoel en duwt me naar de bak. Owen neemt Shariff mee en zet hem in het midden neer. Rein en Nils tillen me uit de rolstoel en zet me op shariff. Ik ben bang maar merk dat Rein bij me achterop komt. Shariff begint langzaam te stappen "Rein ik ben bang" fluister ik "schat ik ben bij je" zegt Rein. "Ik wil er af" zeg ik. Rein stopt shariff. Hik stapt zelf af en dan helpt hij mij afstappen. Rein tilt me in me rolstoel. Ik pak shariff en breng hem naar de stal. Owen zadelt hem af "ik wil naar huis ben moe" zeg ik. "Oke" zegt Rein. We wachten tot Owen klaar is met de zadel en lopen dan naar huis "ik ga hier af naar een vriend" zegt Dennis "oke doei" zeg ik. Na nog een kwartiertje zijn we thuis. Ik rol mezelf naar de kamer en zie dat er een papiertje liggen "heey meis ik heb een nieuwe vriendin ik drink niet meer en we zijn met z'n tweetjes naar spanje 1 maand ik heb geld neer gelecht daar kun je eten enz van kopen x je pap" staat er op. Ik word nog bozer "wat is er" zegt Nils die het aan me ziet. Ik druk het papiertje in zijn handem en probeer zelf op de bank te komen. "Kom ik help je schat" "NEE IK WIL EN MOET HET ZELF DOEN" zeg ik bot. Er komt een traan. Na 5 minuten lig ik eindelijk. Ik kijk Rein in zijn mooie donker bruine ogen aan en val in slaap.

Ik schrik wakker van een nacht merrie "gaat het" vraagt Nils. Ik knik. Rein komt uit de keuken en legt zijn arm op mijn schouder ik geef een gil "sorry" zeg ik. "Geeft niet schat" zegt Rein en geeft me een kus. "Hoe laat is het" vraag ik "half 6" zegt Owen ik knik. "Wie heeft er zin in patat" vraag ik "ike" zeggen de jongens gelijk. Ik neem de bestelling op "ik ga wel heen" zeg ik "ik ga wel mee" zegt Nils. "Hoeft niet" zeg ik. Rein zet me in de rolstoel. Ik pak me geld en rol naar de snackbar. Ik kijk in me tas en zie dat daar een sigaret in ligt. Ik zeg de bestelling en rol mezelf naar buiten. Ik kijk in me tas naar een aansteker 'fuck' denk ik. Er komt een jongen aanlopen met een sigaret "eum jongen heb jik misschien een vuur aansteker voor mij" vraag ik netje "tuurlijk" zegt hij em geeft me een aansteker. Ik steek me sigaret aa en geef de aansteker terug. De jongen komt naast me zitten "hoi ik ben Bas" "hoi ik ben Marjon" "mag ik wat vragen" "tuurlijk" zeg ik "waarom zit jij in een rolstoel" "ik ben verlamt aan me benen" "maar gister zag ik je gewoon lopen" "klopt is vandaag gebeurt hoe dat kan weet ik zelf niet eens" zeg ik. Er komt iemand aanlopen met mijn bestelling "alsjeblieft" zegt de man en loopt weer naar binnen. Ik haal nog 1 trekje van me sigaret en laat hem op de grond vallen "sorry moet gaan er wachten een paar op mij en het eten" zeg ik en wil weg rollen "wacht ik loop wel een stukje mee" zegt Bas. Ik knik en rol verder "hoe oud ben je" vraagt hij. "Ik ben 17, jij?" "Ik ook" zegt Bas. Ik knik "je bent aardig mag ik je nummer" vraagt hij ik knik en zeg me nummer. "Eum ik ga hier af ik spreek je wel" zegt Bas "Bas wacht ik wil je een knuffel geven als je me helpt opstaan" zeg ik. Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Hij draait zich om en loopt weg. Ik rol het laatse stukje verder en ben er ook binnen 5 minuten. Ik rol me naar de keuken zet het eten op tafel. Rein helpt me op een gewoone stoel en we gaan eten. Ik begin een beetje met me eten te spelen "schat wat is er" zegt Rein tegen mij. Ik ben zo afwezig dat ik het niet mee krijg. Rein staat op. Ik strik. Huj geeft me een knuffel "heb je gerookt je ruikt naar rook" zegt Rein. Ik schud me hoofd en eet een patatje. 'Hopen dat zo de geur uit me mond gaat' denk ik. Rein gaat zitten. Iedereen is klaar met eten maat mijn bord ligt nog bijna helemaal vol "wat is er" vraagt Nils. Ik schud me hoofd. Er komen tranen in me ogen maar ik vecht er tegen om ze niet te laten. Rein zet me in de rolstoel en ruimt dat de tafel af. Ik rol me naar de kamer en probeer te staan. Ik sta even maar verneem nog steeds niets. Rein komt op me af gerent "ben je wel goed in je hoofd" "ja tuurlijk" zeg ik terwijl Rein me in de rolstoel zet "waarom let iedereen zo op me ik word er gek van" zeg ik bot. Ik rol me naar de trap en probeer naar boven te komen "mar wat doe je" vraagt Nils "laat me ik moet ff aleen zijn" roep ik terug. Na 5 minuten ben ik boven op bed. Ik pak me mesje en zet hem op me pols. Ik kras me hele arm onder. Ik begin te huilen. Na een paar minuten ben ik rustiger. "NILSS" schreeuw ik. Nils komt naar boven gerent. "Ja?" "Kan je me helpen naar beneden te komen" zeg ik. Nils knikt. Hij tilt me op en tilt me naar beneden. Ik word in de rolstoel getilt. Net als ik zit gaat de bel. Ik rol naar de deur en doe hem open. Daan en Cindy staan voor de deur. Cindy schrikt "kom binnen ik leg het zo uit"zeg ik. Daan en Cindy geven me een knuffel en komen binnen. Ze gaan op de bank zitten. Ik doe de deur dicht en rol achter ze aan. "Ik zal drinken halen" zegt Owen en loopt naar de keuken "wat is er" vraagt Daan en kijkt Rein aan "oh van het appje van vanmiddag" zegt Rein. Daan knikt. "Eum Anne is toch overleden en dat zonder spuitje. En eum Nils Owen en ik vroegens ons af om een speciaal nummer voor haar te schrijven want dr moeder vrowg of wij wat wouden zingen ofzo op haar begrafenis" zegt Rein "eum daar denk ik nog overna" zegt Daan "en nu jij" zegt Cindy en kijkt mij aan. Ik leg het hele verhaal uit aan Cindy en begin td huilen. Cindy komt naar me toe en geeft me weer een knuffel. Owen komt binnen met 6 cola en chips. "Wat is er" zegt hij. "Ik heb net uitgelegt wat er met mij is" zeg ik. Owen komt er bij zitten. Ik geef hemm een knuffel.