-002-

Ik weet het zeker, ik ga met mijn vader mee naar Brabant. Daar zou ik ook heus wel nieuwe vrienden krijgen en mijn oude kan ik altijd nog in de weekenden zien. Natuurlijk zou het niet hetzelfde zijn als daarvoor maar ik wil ook niet dat ons hele gezin uit elkaar valt en wanneer wij daar met z'n tweeën zitten denk ik dat dat minder snel gebeurd dan dat mijn vader daar in zijn eentje zit. Ik sluit mijn ogen opnieuw en bedenk dat ik het morgen tijdens het ontbijt ga vertellen.

Tuutuut, tuutuut. Zonder mijn ogen te openen sla ik met mijn rechterarm de wekker uit waarna ik voorzichtig uit mijn bed stap. Ik loop de trap af en ga op de bank zitten. Met een kop thee in de handen luister ik naar het journaal wat mijn vader volgt. Wanneer dit afgelopen is besluit ik het maar meteen te vertellen. 'Mam'? 'Hoe zou je het vinden als ik met pap mee ga naar Brabant'? Eerst kijkt me moeder me verbaasd aan maar al snel herpakt ze zich 'als jij dat graag wilt moet je dat doen'. Ik knik 'ja ik denk dat ik wel graag mee wil'. 'Weet je het zeker'? 'Ja ik heb er de hele nacht over na gedacht'. 'Oke dan zal ik zo eens met Louis bellen of hij misschien een goede school enzo weet'. Louis? vraag ik. 'Ja dat is de baas van je vader, maar moet jij je nog niet aankleden je moet zo naar school'. Shit helemaal niet meer aan gedacht. Ik spring op en ren naar boven waar ik random iets aan doe, mijn haren kam en een aantal boeken in mijn tas prop. Ik ren de trap weer af en trek mijn jas aan waarna ik mijn fiets pak en richting school fiets.

Ik kom op school aan en loop richting het bankje waar wij altijd met onze hele vriendengroep zitten. Gelijk zie ik dat Melanie, Priscilla, Jennifer en Kim er al zijn. Op de fiets had ik me voor genomen om maar meteen te vertellen over Brabant maar nu ik hier zo tussen mijn vrienden sta weet ik het allemaal niet meer. 'Hoi' roep ik vrolijk wanneer ik bij het bankje aangekomen ben. Melanie draait zich om 'IRIS' roept ze en geeft me een knuffel. Na zo'n minuten gaat de bel en lopen we naar boven naar lokaal 21. Hier zitten Anne, Lisa, Bo en Lotte al in een van de groepjes. Met z'n vijfen gaan we aan een ander tafelgroepje zitten en leest mevrouw Smit de namen op. Al snel blijkt dat wij geen les maar ZWOB (zelfstandig werken onder begeleiding) hebben. Ik grijp dit moment als kans om mijn vrienden te vertellen dat ik naar Brabant ga. Ik roep Anne, Lisa, Bo en Lotte bij ons tafel groepje en begin te vertellen over Brabant en dat ik mee ga. Wanneer ik uitvertelt ben kijken ze me allemaal raar aan. 'Iris ik weet dat je rare humor hebt maar dit vinden wij dus echt geen leuke grap' zegt Lisa. 'Huh, het is geen grap het is echt serieus'. Jennifer kijkt me aan 'wanneer ga je'? vraagt ze. 'Ik weet het niet ik denk zo snel mogelijk'. Van alle kanten krijg ik berichtjes dat ze me gaan missen, me zullen opzoeken en dat we er nog een leuke tijd van gaan maken. Alleen Melanie blijft stil de andere kant op staren. Zou ze boos zijn?