Chapter 34

Met gezichtsmaskers op, een haarmasker in onze haren en teennagels prachtig rood gelakt kijken we strak naar het tv scherm, terwijl we met moeite de popcorn in onze mond proberen te krijgen zonder ons gezichtsmasker te laten scheuren. 'How long till we have to remove our masks?'
'Another 10 minutes.' Beantwoord ik Destiny's vraag mompelend.
'I love this series so much, it has baby dragons in it. I want a baby dragon.' Ik probeer alles te doen om niet te lachen en houd mijn kaken strak op elkaar terwijl ik naar de aflevering aan het kijken ben van Game of Thrones. Inmiddels zijn we bij seizoen twee en zodra we deze hebben afgekeken moeten we een andere serie gaan zoeken om te kijken. 'Guess what we are going to do tomorrow.'
'Buy a baby dragon.'
'Yes, and some fireproof clothes which will match your dragons. We are going into town to go shopping!'
'Why?' Vraagt ze om het maar te vragen terwijl ze al stukjes van haar gezichtsmasker eraf wil trekken. 'Leave that!' zeg ik met een kleine tik op haar hand. Nog 2 minuten en dan mogen de maskers er officieel af, die twee minuten maken toch niet veel meer uit. 'We are having dinner tomorrow evening with Liam and Sara, Louis and Eleanor, Zayn and Perrie and Harry and Niall.' Nonchalant kijk ik Destiny aan terwijl ik met mijn mouw aan het spelen ben. Ze staart me met grote ogen aan, waarna de grootste lach op haar gezicht verschijnt met als gevolg dat er hele scheuren in haar masker ontstaan. Door haar lach voel ik mijn lachspieren trekken, waarna ook op mijn gezicht met veel moeite een glimlach ontstaat. Dat masker trekt toch best wel erg. Even later voel ik een gewicht op me vallen en lachend sla ik mijn armen om haar heen. 'Thank you thank you thank you. You are the best friend in the wide wide world.'
'I know right. We are going to a fancy restaurant though, so we both need some fancy clothes.' De hele avond was de lach niet van Destiny's gezicht af te halen en het maakte mij oprecht vrolijk.

'What about this dress?'
'No, pink doesn't suits you, sorry. Let me see.' Gedurende het shoppen hebben we besloten voor jurkjes te gaan in plaats van broeken. Twee uur later hebben we een geheel nieuwe outfit. Buiten de jurk die ik voor Destiny had uitgekozen, waren pumps en nieuwe accessoires natuurlijk super belangrijk, maar haar outfit is nu compleet. Het is zowel lief als een beetje badass, precies wat wij allebei nodig hebben. Tevreden kijk ik in de tassen waar mijn gekochte spullen zitten. Ik ben best wel tevreden. Eerst had ik precies dezelfde jurk als Destiny vast in een andere kleur, maar dat zou te ver gaan. Daarnaast was de jurk in het groen nu niet echt geweldig, vandaar dit jurkje en ik moet zeggen. Hij is nog veel meer badass dan ik dacht. Helaas was mijn bankrekening niet meer zo badass na deze inkopen. Ik ben er na vandaag achter gekomen dat mijn smaak af en toe nogal vrij prijzig kan zijn.

Met de spullen in de tassen op de achterbank en voor nu een simpele spijkerbroek, een shirtje en sneakers aan zit ik achter het stuur om naar Londen te rijden. 'Uhm... Amelia? I am quite nervous to be honest.
'You already have spoken to them, no need to be nervous. Besides, I am there as well, so if you have no idea what to say to Niall, I'll be at the other side of you.' Na haar een knipoog te hebben gegeven richt ik me weer op het rijden, maar in mijn ooghoeken zie ik nog een zucht van opluchting van Destiny vandaan komen. 'Let's show them some Destelia or Amestiny.'
'I'll go for Amestiny, sounds like eternity and we are for forever.' Lachend dacht ik na over de namen. Ik kreeg een soort deja-vu, alsof ik het eerder heb gehoord in een droom ofzo. Na mijn hoofd geschud te hebben lette ik weer op de weg.

We reden bijna de parkeergarage in, maar ik wilde nog een liedje horen. Diva van Beyonce! De hele weg hebben we liedjes geluisterd en keihard mee gekrijst en we zijn nu dus vrij hyper en melig. Serieus zijn we nu mee aan het playbacken terwijl ik de auto parkeer en met zonnebrillen op zijn we de meest rare bewegingen aan het maken, zover de auto dat toelaat. Even kijken hoe hard mijn boxen kunnen. Lachend zingen we harder mee en doen nog idioter dan ervoor. 'Are you girls having fun.' Van schrik zet ik de radio uit tot ik Harry lachend naar me zie kijken. Ik heb niet eens de autodeur open horen gaan! Met een onschuldige lach kijk ik op naar Harry, terwijl ik zie dat Destiny zich helemaal geen houding weet te geven. 'Great you're here as well Destiny. Let's go upstairs.' Harry trekt me gelijk omhoog en kust me tegen de auto aan,.... en ik smelt.
'Let's go.'