-001-

Ik zet mijn fiets in de schuur en loop via de deur naar binnen. 'Hoi roep ik vrolijk waarna ik drie keer een hey terug krijg van mijn moeder, vader en zus. Verbaasd kijk ik naar mijn vader. Waarom is die opeens zo vrolijk. Al zo'n drie maanden zit hij zonder werk in de WW. Hij solliciteert wel maar ik heb meer het vermoeden dat hij zit te wachten tot hij weer aan de slag kan bij het vorige bedrijf waar hij werkte. Terwijl ik mijn tas op de grond gooi en mijn jas uittrek vraagt mijn moeder of ik even kom zitten. Ik plof naast Claudia me zus op de bank en luister naar mijn moeder. 'Jullie weten dat pap al verschillende malen heeft geprobeerd te solliciteren bij bedrijven hier in de buurt'? Claudia en ik knikken beide, we hebben hem zelfs er mee moeten helpen omdat hij niet veel verstand heeft van computers en dus nauwelijks een fatsoenlijk email kan sturen. 'Nou, je vader heeft zo'n week geleden ook eens gesolliciteerd op een baan in Brabant'. 'Een man daar is net begonnen met het opzetten van een klein bedrijf en zoekt nu een werknemer die het op verschillende manieren promoot en de producten met behulp van een bestelwagentje aflevert'. 'Het leek hem erg leuk aangezien hij maar de enige werknemer is en hij veel werk onder de mensen moet doen'. 'En wat is er uit gekomen'? vraag ik nieuwsgierig. 'Ik ben aangenomen!!! ' zegt mijn vader blij. 'Dus dat betekend dat we naar Brabant moeten verhuizen' zeg ik. 'Nou we hebben het nog niet helemaal uitgezocht maar voor Claudia is het in elke geval geen doen om elke dag van Brabant naar Zwolle te gaan voor haar studie, daarom hebben mama en ik besloten dat jullie hier blijven en ik dan bij mijn nieuwe baas intrek. In de weekenden zal ik wel gewoon naar huis komen en zo af en toe door de week ook wel'. Ik knik maar heb gemengde gevoelens. Ik ben blij dat Pap weer werk heeft en dat ik gewoon hier kan blijven. Maar aan de andere kant vind ik het ook wel weer zielig voor mijn vader, hij zei altijd al zo dat het drie meiden tegen 1 jongen was en dan wordt dit nog meer gescheiden doordat hij naar Brabant gaat en we hem alleen nog maar ik de weekenden zullen zien. Ik sta op van de bank en pak een glas drinken in de keuken.

Die avond lig ik wakker in bed. Zo'n 2 uur geleden ben ik al gaan liggen maar ik kan maar niet in slaap komen. Ik vind het zielig voor mijn vader dat hij daar zo alleen heen gaat. Ik heb altijd een hechte band met hem gehad en kan me gewoon niet voorstellen dat hij dan aan de andere kant van Nederland zit. Ik kan natuurlijk meegaan in Brabant hebben ze ook heus wel 4 Havo klassen. Alleen dan moet ik mijn vrienden missen. Melanie zou het me nooit vergeven als ik haar hier alleen achter laat. Nou ja alleen ze heeft onze hele vrienden groep nog. Nog zo'n half uur lang overweeg ik alle besluiten om te blijven of om met mijn vader mee te gaan maar uiteindelijk ben ik er dan toch uit.