De 100e Hongerspelen - 298

“Dames en heren, welkom!” Katniss stond op het podium. “Welkom op deze avond, de afsluiting van de Spelen. Een avond die traditioneel gebruikt wordt voor de huldiging van de winnaars, maar vanavond willen we ook de nadruk leggen op zij die deze Spelen niet gehaald hebben. We mogen niet vergeten wie er in de arena overleden is. Zij zijn geen verliezers, integendeel. Ze hebben het niet gehaald, maar velen van hen hebben er wel mee voor gezorgd dat anderen het haalden. En wie dat niet deed, had ook zijn redenen. Ze wilden het halen voor hun familie en hun vrienden, niet om zichzelf. Elke tribuut van de afgelopen Spelen was op zijn of haar manier bewonderenswaardig.” Het was doodstil in de zaal.
“Maar laat ons beginnen met zij die het wel overleefd hebben, zij die officieel als winnaars betiteld worden: Ian, Vania, Rue en Odette”, zei Peeta. “Laten we het traditioneel houden. Ik presentuur u: de Voorbereidingsteams!” Na alle vier de teams kwamen de drie begeleiders, waaronder Effie Prul, die straalde. Want Katniss en Peeta waren nog steeds haar winnaars, nu meer dan ooit, ook al was ze hier zogenaamd voor Vania en Ian. Daarna kwamen de stylisten: Inne, Portia, Carsta en Tyl, Odettes stylist.
“Eigenlijk horen mam en pap nu ook op zo’n plaat te staan”, mompelde Ian, toen de metalen platen omhoog gingen die de mentoren naar het podium brachten.
“Ze staan op hun plaats daar op het podium”, fluisterde Vania. “Zij zijn de eigenlijke winnaars, Ian. Ze hebben niet alleen de Spelen gewonnen, ze hebben de opstand gewonnen en een heel land gered.”
“Je hebt gelijk. Ze horen het land te leiden nu”, stemde Ian in. “Het zal alleen zo raar zijn thuis, als zij er niet zijn.”
“Ik weet zeker dat ze zo veel mogelijk in District 12 zullen zijn”, zei Vania. “Zo zijn ze nu eenmaal, en zeker je moeder.”
“Ja, je hebt gelijk.”