25 ~ Puck Konings

Zodra ik mijn kamer in ren zie ik Mila met een glimlach op haar gezicht zitten, maar haar glimlacht verdwijnt al snel als ze mijn gezicht ziet. “Wat is e-“, voordat ze haar zin kan afmaken zeg ik zonder enige emotie in mijn stem “ga” en wijs naar de deur. Zonder dat ze me tegen spreekt loopt ze mijn kamer uit, ik was dus duidelijk genoeg voor der.
Als ik vanuit mijn ooghoeken mijn eigen spiegelbeeld in de grote spiegel zie, zie ik pas hoe erg ik eruit zie, mijn mascara zit op mijn hele gezicht en mijn ogen zijn rood en dik van het huilen. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld en moet bijna walgen van wat ik zie, geen wonder dat Rein me niet ziet staan…
Eikel dat het is, ook nog eens me belachelijk maken door te zeggen dat ie me leuk vindt, ik kan er toch niks aan doen dat ik hem leuk vind?! Ik wil hem op dit moment zo graag haten, echt met heel mijn hart, maar ik kan het gewoon niet. Gosh, waarom moet ik mij nou weer zo voelen? Waarom besloot mijn lichaam, of wat dan ook, ervoor om Rein leuk te vinden?
Ik pak snel een joggingbroek en een shirtje en loop dan richting de badkamer toe, misschien doet een lekkere warme douche mij goed. Misschien voel ik mij dan iets minder slecht.

Nadat ik heb gedoucht doe ik mijn haar in een knot boven op mijn hoofd en kruip mijn bed in. De douche heeft niet veel geholpen, maar ik voel me wel iets beter dan eerst. Ik pak mijn mobiel en besluit maar even wat op twitter te gaan, misschien dat daar nog iets nuttigs uit voort komt. Ik tweet wat dingen over de dagen met de jongens en reageer wat op hun fans. Ik tweet tussendoor snel ''@Puckk__: IF YOU HAVE A CRUSH ON ME, YOU LITTERALLY HAVE TO SPELL IT OUT FOR ME BECAUSE I'M DUMB AND OBLIVIOUS AND EVEN IF I HAVE SUSPICIONS I WILL PROBABLY JUST BRUSH THEM OF BECAUSE I'M AN INSECURE PIECE OF SHIT WHO DOESN'T DESERVE YOUR LOVE'', dat lucht toch wel een beetje op, wow. Ik reageer nog wat op mainiacs die vragen stellen, totdat ik een whatsapp binnen krijg, oh speaking of the devil, Rein. Ik besluit het niet te openen en pak mijn boek erbij om te gaan lezen, genoeg drama gehad vandaag. Niet veel later hoor ik vol het liedje ‘happy’ uit mijn mobiel komen, ik word gebeld, als ik hem oppak en zie dat het Rein is druk ik snel op weigeren en leg mijn mobiel weer weg. Na-ah ik hoef hem niet te spreken. Nog geen 5 minuten later gaat mijn mobiel weer en dan neem ik toch maar op. “wat wil je Rein” zeg ik zo sterk mogelijk, maar door de tranen die door dreigen te komen breekt mijn stem aan het eind toch. “puck... alsjeblieft, luister even..”, Mijn gedachte schreeuwt heel hard NEE DOE HET NIET, maar mijn hart zegt iets heel anders en voor dat ik weet wat ik zeg komt dat er al uit, “vertel...”