De 100e Hongerspelen - 292

“Ik, ik weet niet”, mompelde ze. “Ik… Ik haat hem, maar het is nog steeds mijn vader.” Ze draaide zich om. “Ik ga naar mama.” Ze reed de kamer uit. Peli wilde haar achterna gaan, maar Katniss hield haar tegen.

“Laat haar, ik praat straks wel met haar.”
“Dat ze om die idioot geeft!”, zei Gale ongelovig.
“Het is haar vader”, zei Katniss. “Dat mag je haar niet kwalijk nemen. Ze heeft nooit geaarzeld ons te helpen, maar nu het plots zo concreet wordt…”
“Ik snap al amper dat ze om haar grootvader geeft.”
“De oude Snow was een wreed man, Gale,” zei Katniss, “maar hij was altijd eerlijk. En hij gaf oprecht om haar, hij accepteerde dat ze tegen de Spelen was.”
“Als jij het zegt.” Hij haalde zijn schouders op.
“Wij geloofden het eerst ook niet, Gale”, zei Peeta. “We konden accepteren dat hij aardig voor haar was, alleen omdat ze familie was, maar daar hield het wel bij op.”
“Tot ik met hem sprak. Hij heeft één voorwaarde gesteld om ons te helpen en dat was dat Adriënne akkoord was. Hij was oprecht geschokt toen hij hoorde dat zij ook in de Spelen gezeten had.”

***

“Mama?”
“Adriënne! Kom binnen, kindje, wat ben ik blij dat je er bent.”
“Ja”, zei Adriënne zacht. “Alles goed met jou?”
“Eten lukt al beter en ik voel wel dat ik meer kan”, zei ze met een glimlach. “De Spotgaai zorgt goed voor ons.”
“We gaan morgen naar het paleis”, zei Adriënne. “Katniss een rondleiding geven. Als je wilt mag je mee.”
“Ik? Mee?”
“Katniss zegt dat we daar weer gaan wonen. Ik bedoel, het is van haar nu, maar ze zegt dat er voor jou en mij ook genoeg plaats is.”
“Dat zou geweldig zijn. Ik wil graag mee, morgen.”
“Opa mag misschien ook mee, naar zijn rozen”, zei Adriënne aarzelend.
“Laat de Spotgaai hem leven dan?”
“Nee. Hij, hij krijgt morgen zijn laatste spuit, dan heeft hij nog een week… Maar hij mag wel kiezen wat hij in die week wil doen ongeveer, geloof ik. Katniss zei dat ze straks met hem gaat praten, samen met mij dan.”
“En je vader?” Adriënne, die zich al de hele tijd had ingehouden, barstte in tranen uit.