¤ OO2.

Dagen strijken voorbij, Donderdag breekt aan, de dag dat Charleen en Danique optreden op het plein van Leicester Square. Charleen neemt haar draadloze box en microfoon mee en Danique natuurlijk haar gitaar. Na enkele minuten lopen staan ze dan eindelijk op het plein en sluiten ze alles aan. Danique kondigt hun aan en al snel slaat ze de eerste noot. Vandaag zouden ze Cranberries' Zombie spelen, maar dan de cover versie van Breed 77.
Charleen brengt de microfoon naar haar lippen en begint de eerste woorden ze zingen.
Al snel staat er weer een grote menigte om hen heen, te klappen of mee te zingen. De meisjes geven alles wat ze hebben en de media is ook al snel ter plaatse. Charleen neemt een meisje van haar leeftijd uit het publiek en laat haar mee zingen. Het valt haar ook al snel genoeg op dat steeds meer jongens of school genoten zich naar Leicester Square verplaatsen.

Dit was hun ding! Van kinds af aan zongen ze al samen! Vandaag is misschien een van de rustigste dagen die ze ooit hadden beleefd maar een publiek is een publiek! Bij de laatste noot beginnen mensen te roepen en klappen alsof ze bij een concert aanwezig zijn.
"Het volgende liedje is Bruno Mars' Grenade." Het volume van de menigte stijgt en al snel slaat Danique de eerste noten aan. Zachtjes zingt Charleen vloeiend de eerste worden, als of het lied voor haar gemaakt is. Haar emotie en kracht gaat op in de muziek. Het voelt fijn dat ze eindelijk kunnen doen waar ze altijd van gedroomd hebben.

Als de klok 5 uur slaat bedanken de meiden de menigte. Hier een daar willen mensen op de foto met de meiden. Na een paar minuten wandelen de meiden snel naar huis om de media te ontwijken. Binnen een kwartier snel wandelen zijn de meiden weer thuis, veilig voor de media. Ze bergen hun spullen op. Danique telt het geld wat ze verdiend hebben en Charleen begint met het maken van pasta.
De klok slaat 6 uur en Danique komt uit op het totaal van 249 pond en 60 pennies. Charleen loopt met twee borden pasta de kamer in, duwt er een in de handen van Danique en ze klikt de tv aan.
"En opnieuw slagen ze meisjes er in om de dag te kleuren. Onze nieuwshelikopter vloog vanmiddag over het rustige Leicester Square waar de meisjes, Danique en Charleen, de dag van iedere voorbijganger opfleurde." Verteld de nieuwslezeres terwijl ze beelden zien van de nieuwshelikopter. Danique en Charleen staren elkaar even sprakeloos aan. Ze hebben wel gelijk, de meiden kleurde de dag vandaag!

"Binnenkort maken we onze eigen song." Fluistert Danique dan. Charleen kijkt denkend naar haar bord en trekt een gezicht.
"Ik sta best wel blank. Ik denk niet dat ik daar klaar voor ben." Charleen kijkt lichtjes verward naar Danique die nu haar best doet om iets te bedenken.
"Ach, komt wel goed. We hebben alle tijd van de wereld!" Lacht Danique en ze neemt nog een hap.
Charleen slaat haar bord bijna van haar schoot als haar telefoon af gaat in haar broekzak. Snel grist ze 'm uit haar broek en neemt ze op.
"Charleen." Antwoord ze vlug.
"He, met Miranda. Van Lindsey moet je wel een beetje leuke kleding mee." Vertelt ze verlegen. Charleen zucht terwijl ze haar hoofd van links naar rechts beweegt.
"Ik was ook niet vanplan om als sloddervos heen te gaan." Even is het stil. "Zeg maar dat dat wel goed zit." Stelt ze Miranda gerust.
"Oke, zal ik zeggen. Cya." Charleen legt haar telefoon op tafel en slaakt een zucht. "Vertel." Zegt Danique terwijl ze zich naar Charleen omdraait.
"Nee, Lindsey wilt perse dat ik wat leuks aan doe voor het concert. Ik ga me niet optutten voor iets waar ik me niet in verdiep." Charleen brengt haar bord terug naar de keuken. Ze was niet van plan om ook maar iets speciaals aan te doen. Haar gedachten dwalen wat af terwijl ze twee glazen sap in schenkt. Nog een paar nachtjes. Een vreemd gevoel speelt zich op in haar buik. Ze zet haar glas op tafel en legt haarzelf lang uit op de bank.
"Waarom ben ik zenuwachtig?" Fluister ik mezelf afvragend toe.
~