004 Eleanor

Ik lig al een tijdje te rusten op bed, als er plots iemand op de deur klop. 'Kom maar binnen.' roep ik flauwtjes. Thorin komt binnen met een van mijn kruiden mengelingen.
'Jouw raadsman is nog steeds even betrouwbaar als vroeger, ik heb hem hier net betrapt toen hij wolfsmelk in deed voor iets tegen hoofdpijn.' zegt hij me en geeft mij de pot. Ik doe er het dekseltje af en een dodelijke geur van wolfsmelk komt inderdaad meteen naar boven.
'Geen wonder dat ik zo ziek ben geworden.' zeg ik zachtjes. Plots voelt mijn hoofd erg zwaar aan, duizel ik en val terug neer op mijn bed. Het wordt langzaam donker voor mijn ogen, het geluid vervaagd en het laatste wat ik hoor is de stem van Thorin, die wanhopig roept.

Ik sta buiten aan de oever, duidelijk wachtend op iemand. Het is nog vroeg in de morgen, aangezien de zon nog maar net op komt. Ik zet me neer, met mijn rug leunend tegen de dikke en grote boom, waar ik voor het eerst Thorin heb ontmoet. Al verschillende dagen op rij sta ik hier elke morgen op hem te wachten, van na het ontbijt tot aan het middagmaal. Ik mis hem gewoon zo veel, dat ik zelfs amper kan eten en nog minder kan lachen dan normaal. Ik neem mijn dwarsfluit tevoorschijn en speel een prachtig, maar triestig melodie erop. Als ik gedaan heb, zie ik een boot naderen en ik hoop dat het Thorin is. De boot komt langzaam naar mijn kant op en voor de boom houdt deze halt. Er komt iemand vlak voor mijn neus gesprongen, waarna mijn hart meteen harder en sneller begint te kloppen. Thorin is terug bij mij en natuurlijk knuffel ik hem uit blijdschap.
'Wat een warm welkom.' zegt hij verrast en knuffelt me terug.
Samen stappen we vervolgens richting het kasteel, waar mijn vader een vergadering heeft met een paar belangrijke elven. Samen met Thorin ga ik meteen door naar de slaapkamers, om hem even de tijd te gunnen om te rusten. 'Blijf even, alsjeblieft.' zegt Thorin, net voor ik weg wil gaan. Thorin gaat op het bed zitten terwijl ik een stoel zoek.
'Kom even naast me zitten.' zegt Thorin, met een blik in zijn ogen die ik niet ken. Ik zet me naast hem neer, een beetje nerveus door zijn aanwezigheid. Nu dat we zo dicht bij elkaar zitten, voel ik mijn buik kriebelen en mijn hoofd voelt lichtjes aan. Ik staar naar mijn handen, die ontspannen op mijn benen rusten.
'Ik ben blij dat je terug bent.' zeg ik, iets wat verlegen en nog steeds starend naar mijn handen. Zijn hand glijd over mijn gezicht, om zich te plaatsen op mijn wang en zo kan hij mijn hoofd naar hem draaien. Zijn ogen stralen rust en vertrouwen uit, maar ook iets ondeugend en dan dat onbekende.
'Ik ben ook erg blij om hier terug te zijn. Als het goed is voor je vader, blijf ik hier een hele week.' zegt hij, zonder zijn hand weg te halen. Een van mijn vlechten is op die manier tevoorschijn gekomen en dat heeft hij gezien, aangezien hij er glimlachend naar kijkt. 'Je hebt ze nog steeds in, de vlechten.' zegt Thorin opmerkend.
'Natuurlijk, ik zie niet in waarom ik ze uit zou doen.' zeg ik met een glimlach en onopgemerkt is Thorin zijn gezicht wat dichterbij de mijne. Op zijn gezicht verschijnt er een betoverende glimlach, terwijl zijn duim zachtjes mijn wang streelt. De zon staat onderhands al hoog in de lucht, waardoor ik besef dat het bijna middag moet zijn. 'Nu ga ik je even laten, Thorin. Het middagmaal zal zo klaar zijn, dus ik ga me nu even opfrissen.' zeg ik hem en sta daarna recht zonder op antwoord te wachten. Met een goed gevoel ga ik de kamer uit om naar mijn eigen slaapkamer te gaan, waar een kleine kom met water staat en plens wat water in mijn gezicht.
Na het middagmaal ga ik samen met Thorin wat naar het dorp, om daar wat rond te dolen. Onderweg kopen we wat fruit, horen soms wat muziek en op een gegeven moment vraagt Thorin zelfs om te dansen. 'Maar ik ben een kluns als het om dansen gaat.' mopper ik. Eigenlijk lieg ik, want ik kan best goed dansen. Maar ik hou er niet van om alle aandacht te hebben en dan te moeten dansen.
'Dat zal heus wel meevallen. Laat je gewoon leiden en volg gewoon mijn passen, dan zal het je echt wel lukken.' Zegt hij bemoedigend en neemt mijn handen vast om te dansen.
Na het dansen gaan we naar het bebost deel van het dorp, om ons weer te begeven aan de boom met de stenen ervoor. 'Ik wist wel dat je goed zou dansen hoor, je moet er zelf ook in geloven.' zegt Thorin met een glimlach. Ik voel hoe mijn hart snel klopt, Thorin zit niet ver van mij en onze handen liggen erg dicht bij elkaar, zo dicht dat ik gewoon de warmte van zijn hand voel. Ik sluit heel even mijn ogen, om al mijn andere zintuigen te laten werken. Mijn neus neemt zijn heerlijke geur waar. Een mengeling van onbekende wateren,een vleugje mannelijkheid en toch iets onschuldigs. Als ik mijn ogen open, schrik ik naar achter en knal daardoor tegen de boom aan.
'Gaat het wel?' vraagt Thorin, maar ik reageer niet. Ik weet dat ik een visioen heb en daar kan ik nu eenmaal niets aan veranderen. Ik bevind me hier in Ëandor, overal bevindt er zich vuur en twee draken vechten boven ons dorp. Een benauwd gevoel bekruipt me en ik maak dat ik snel recht sta, waarna ik richting het kasteel loop. 'Eleanor, wacht nou even. Wat scheelt er?' vraagt Thorin me bezorgd, nadat hij mij tegenhoudt door mijn hand vast te grijpen.
'Mijn dorp gaat dood, plat tegen de grond en ik vrees dat ik daar niets aan kan doen.' Zeg ik hem, met een triestig gezicht.

'Aaargh, laat me met rust.' roep ik uit en voel dat ik iemand sla. Mijn ogen gaan heel even open, maar Door fel zonlicht zie ik niet veel. Gelukkig hoor ik hier en daar wel wat. Ik hoor iemand gniffelen, waarschijnlijk is het Kili of Fili.
'Wel Thorin, ik had je gewaarschuwd dat ze sterk uit de hoek kon komen door het anti serum. Laat haar nu maar even met rust en kom straks terug.' klinkt de stem van Gandalf.