Hoofdstuk 01

Ergens in mijn droom hoor ik de fijne klanken van een panfluit. Dat geluid heb ik altijd fijn gevonden waarom weet ik niet. De panfluit maakt me weer slaperig en ik val dieper in slaap. Dan klinkt er gezang en bepaalt mooi klinkt het niet. Geïrriteerd kijk ik op om mam, pap, Wendy, John en Michael in mijn kamer te zien. Mam en pap hebben een taart vast en Wendy, John en Michael een stel kadoos. Oja vandaag wordt ik 17 jippie weer een jaar ouder nog meer verantwoording hoera. Hoor je het sarcasme. “Happy Birthday my little Angel”: zegt mam vrolijk en zet de taart op mijn schoot. “Do a wish”: zegt Michael ja duh ik doe niet anders. Ik sluit mijn ogen en blaas de kaarsjes uit alle 17 in een keer. ‘I wish that this the last time I become older’: wens ik in mijn hoofd. Ik open mijn ogen en pak een stuk van de al gesneden taart. Dat is misschien het enige leuke aan verjaardagen taart als ontbijt. “Happy birthday sissy”: roept mijn uber vrolijke 23 jarige zus Wendy. Ik mag mijn familie niet al hun gezeur over opgroeien me in een gesticht stoppen en dan ook nog eens van London naar Australië verhuizen. Wendy pakt de taart weg en legt er een pakje voor in de plaats. Ik prop het stuk taart uit mijn hand in mijn mond en open het pakje. “Maggie manners please”: zucht mam, zie je dat bedoel ik nou. Ik kijk verschrikt naar de zacht roze uber vrouwelijk super lelijke jurk in de doos die ik van Wendy kreeg. “It’s you maid of honor dress”: kirt ze. “It’s original”: zeg ik moeilijk en slik ik al het onaardig dat ik wou zeggen in. “I knew you would like it”: zucht Wendy. Dan overhandigt John mijn 21 jarige broer me een slordig ingepakt pakje. Ik scheur het open en daar vind ik een boek met de titel ’How to forget the past’. “Wow so thoughtfull John”: brom ik. “I know”: zegt hij zelf ingenomen. “Maggie this is form us”: zegt pap en geeft me een klein kadootjes. Ik open het en vind een sleutel. “What is this?”: vraag ik. “It’s a carkey you will pass your driverstest soon and your mom and I bought a car for you”: zegt pap. “You can’t be serouis”: roep ik en spring op. Dit is het coolste dat ze ooit hebben gedaan. “But with a car comes great responsibility”: waarschuwt mam. En ja daar gaat de lol weer. “You can only keep the car if you can pay the gass and taxes yourself”: zegt pap ook nog. Bah hoe kunnen ze iets cools toch altijd weer verpesten. “I knew there was a catch”: mompel ik. “Well happy birthday Maggie”: zegt mam nog en loopt mijn kamer uit gevolgd door de rest behalve Michael die blijft in mijn kamer staan. “Open it at school”: zegt hij duwt een pakje in mijn handen en loopt mijn kamer uit met een stuk taart in zijn handen. Verbaast kijk ik naar het kleine doosje en gooi het in mijn schooltas. Snel zoek ik mijn rokje en blouse van mijn uniform uit de kast. Ik kies voor vandaag mijn groene All Stars en stropdas. De school is erg vrij wat het uniform betreft zolang we de zwarte rok of broek maar dragen met de witte blouse de rest mogen we zelf weten.

Ik kleed me aan en loop naar beneden. Ik steel een appel van de fruitschaal in keuken en pak mijn lunch van de keukentafel. “Later people”: krijs ik en trek de deur achter me dicht. Eerst maar eens kijken wat voor een auto ze voor me gekocht hebben. Ik loop naar de garage en druk op de knop van de sleutel. Achter me hoor ik een piepje dus draai ik me om. Daar staat een soort combi van een pick-up en een persoonswagen. De auto is niet lelijk hij is zilver en heeft plaats voor twee dat is dan wel weer jammer. Tevreden klik ik hem weer op slot en begin richting school te lopen. Ik ben er bijna als ik word besprongen door twee gillende meiden die happy birthday krijsen. “Emma, Cleo you could just said hello instead of throwing me on the ground”: mopper ik tegen mijn twee vriendinnen die boven op me liggen. “We could but”: zegt Emma. “A birthday needs a special greating”: maakt Cleo haar zin af. Dat ze elkaars zinnen afmaken gebeurt standaard en ondanks dat ze niks op elkaar lijken is hun bijnaam toch the twins. Je kan ze het best vergelijken met de tweeling uit house of nights Erin en Shaunee officieel geen tweeling maar mentaal zou het wel kunnen. “So what dit you get from your boring family?”: vraagt Emma. “Nothing special my maid of honor dress which is really ugely, a book with the title ‘how to forget the past’ and a car I have to pay for myself”: zeg ik. “Isn’t that the thing with bridsmaid dresses they have to be ugly so everybody looks at the bride”: zegt Cleo. “Wait you got a car”: gilt Emma. “Yes Em but I have to pay for it myself didn't you hear me”. “Than the only thing you need to do is find a job”: zegt Cleo. “But C taking a job means responsibilitys and responsibilitys means”. “Growing up”: maken ze mijn zin af. “Precisely”. “Really Mag what do you have against growing up?”: vraagt Emma zuchtend. “Everthing”: zucht ik en loop de school binnen.

“Oke next subject”: zegt Cleo. “Your presents”: gilt Emma. Ze komen naast me lopen maar ik stop pas voor mijn kluisje. “Here you go”: zegt Cleo en overhandigt me een kleine envelop. Met een glimlach op mijn gezicht scheur ik de envelop open. “A fashion cheque”: kir ik vrolijk. “This is the other half of the gift”: zegt Emma en overhandigt me ook een envelop. Deze scheur ik ook open en er valt een ticket uit. ik buk en raap hem op het is omg. “Em, C a flight ticket this is the best gift ever”: gil ik nu en omhels ze. “It’s not just a flight ticket its a ticket to London”: lacht Emma. “Hey birthdaygirl”: zegt iemand achter me. Ik laat Em en C los en draai me om. “Hey Stuart”: zeg ik. “Happy birthday”: zegt hij en overhandigt me een klein kadootje. “Thanks”: zeg ik en pak het aan. Stuart knipoogt en loopt weer weg. “AAHH”: gillen Em en C nu. “He is” “So handsome”: maken ze elkaars zin weer af. “He is kinda”: zucht ik. “Really Mag you turned down almost every guy”. “who asked you whats wrong with you”. “He is just not my type”: mompel ik. Ik heb gewoon een gat in mijn hart en niks of niemand kan het vullen en ook weet ik niet waarom het daar zit. Ik draai me om naar mijn kluisje open het en leg Stuarts kado erin. Ik open mijn tas en stop de goede boeken erin. Dan valt mijn oog op Michaels kado en ik pak het uit mijn tas. Ik ben er toch wel nieuwsgierig naar. “Tring”: de bel. “It’s time to go Mag”: zegt Em. Ik knik en stop Michaels kado ook in mijn kluisje om daarna Em en C naar de eerste les van de dag te volgen. Onderweg krijg ik veel felicitaties en een paar kaarten in mijn handen gedrukt. Een ding is zeker vandaag wordt een hele lange dag.