Hoofdstuk 1 ~ Draco

'Draco, wanneer was je van plan naar beneden te komen?' roept een gestreste Narcissa Malfoy naar haar zoon, die een verdieping hoger is in de gigantische villa van familie Malfoy.
Draco komt hijgend met een grote hutkoffer de trap af. 'Mam, mijn bezem?' schreeuwt hij. 'Ik heb mijn bezem nog niet!'
'Accio firebolt'. Narcissa wijst met een houten stok richting de trap, naar boven. er komt een rode lichtflits uit, en na een paar seconden komt een vliegende bezem de trap af suizen. 'Ik kan niet wachten tot je 17 word, Draco.' Klaagt zijn moeder. 'Dan kan je je eigen klusjes opknappen.'
Draco pakt zijn bezem uit de lucht, en kijkt zijn moeder ondankbaar aan. 'Als vader zich nou niet had laten winnen van die Potter, dan hadden we onze huiself nog gehad, en dan hoefde ik mijn eigen kluisjes niet te doen.' snauwde hij haar af.
'Draco! dat is nu al 4 jaar geleden, laat het!' waarschuwde zijn moeder hem. 'Je vader doet zijn best om nieuwe huis elfen aan te schaffen, maar aangezien die schoolhoofd van een Perkamentus ze allemaal in de keukens van Hogwarts heeft zitten, is het moeilijker dan je denkt.'
Draco rolde met zijn ogen en liep richting de voordeur, met zijn hutkoffer achter zich aan sjouwend, en zijn bezem onder zijn oksel.
'Wacht nog even Draco, zet je spullen maar bij de deur en kom even in de woonkamer zitten.' Zonder af te wachten op antwoord, draaide zijn moeder zich om en verdween de woonkamer in.
Geïrriteerd dropte Draco z'n spullen bij de deur, en liep sjokkend naar de deur waar z'n moeder net doorheen verdween.
Draco zuchtte toen hij binnenkwam, hij zag zijn vader, Lucius Malfoy, zijn moeder en zijn tante, Bellatrix Lestrange zitten. Dit ging weer een herhalend gesprek worden van wat hij de hele zomervakantie had moeten aanhoren, dacht hij. Natuurlijk was hij blij over het onderwerp van het gesprek, en dat het allemaal over hem gaat, maar de angstige en verontrustende blikken die hij van zijn moeder krijgt worden gewoonweg vervelend. Dan heb je nog zijn vader, waarvan hij overtuigd is dat hij jaloers is op zijn glorie.
'Draco.' Begon zijn vader. 'Je weet je opdracht die je hebt gekregen van de Heer van het Duister.'
Draco hoorde zijn moeder een zachte zucht slaken, hij negeerde haar.
Hij keek zijn vader strak aan. 'Ja vader.' antwoordde hij gedwee.
'De Heer van het Duister vertrouwd Draco, Lucius. En de Heer beoordeelt nooit fout.' Bellatrix' stem was opmerkelijk rustig. Zij was de enige die echt trots was op Draco en zijn opdracht. De enige die ook volle vertrouwen had dat Draco ging slagen, omdat ze volle vertrouwen had in Heer Voldemort.
'Je moet deze opdracht niet te licht nemen, Draco.' ging Lucius verder, zonder op Bellatrix te reageren. 'Als jij faalt, faalt deze hele familie, niet alleen jij zal worden aangekeken op jou mislukkingen. Wij allemaal zullen dan nooit de leven leiden die we willen, begrijp je dat?'
Draco's vaders stem sloeg haast over. Draco zag dat z'n vaders handen trillen.
'Ja vader.' Herhaalde Draco zichzelf.
'Denk hier niet te licht over!' zijn vader stond op en liep met grote stappen op Draco af. Draco deinsde een beetje achteruit.
Lucius pakte hem bij z'n arm en trok hem naar zich toe. 'Dit is een kwestie van leven en dood!'
'Lucius!' Narcissa sprong geschrokken op. 'Draco snapt het, hij zal niet falen, toch Draco?'
Hij schudde onzeker zijn hoofd.
'Spreek met woorden, Draco!' werd hem gezegd door zijn vader.
'Nee, vader. Ik zal niet falen.' Draco's stem trilde. 'Ik geloof in het belang van de opdracht die de Heer voor mij heeft nagelaten.'
'Goed, Goedzo mijn zoon.' Lucius kalmeerde weer. 'Ik geloof in je, doe geen domme dingen. En je blijft tijdens de vakanties thuis, om aan de opdracht te werken, begrepen?'
'Ja, vader.' Antwoordde Draco.