043.

"Zeg Yuki. Waarom wil je specifiek mij helpen?" Zei ik onderweg.
"Ik heb gezien dat je je hier niet thuis voelt." Zei ze.
"En dan help je iemand. Een vreemde uit een andere wereld."
"Andere wereld? Je vergist je. Die andere wereld is niet je thuis."
"Ik dacht dat je mij thuis kon brengen."
Ik liet mijn hand los en alles om mij heen stond weer stil. Zij draaide zich om.
"Je moet nu wel weten dat je dit hier niet je thuis is. Je plek is ergens anders. Ik kan je bij je familie brengen die hebben je wel denk ik gemist. Ondanks je gebreken?"
"Gebreken?" Zei ik.
"Je menselijke trekjes. Dat zijn gebreken. Binnenkort zal je weten wat er is gebeurd. Ik zal het je namelijk alles uitleggen oké? Maar eerst ga je wat voor mij doen."
Ik keek haar aan en ze begon weer te lopen. Ik volgde haar ook al deed ik het dit keer met veel tegenzin. Ik keek naar de lucht waar er schitterende draken vlogen. Paars Blauw Turkoois. En nog heel veel meer kleuren. Het was een van de mooiste dingen dat ik in mijn hele leven ooit heb gezien.