036.

--Kim--
Ik liep naar beneden en ik zag Mathias nog steeds aan die tafel voor zich uit aan het staren. Ik zag die brandvlek nog steeds dus het was niet weg te halen.
"Is alles wel goed?"
Hij keek op maar antwoorden niet.
"Kom op je kan het toch zeggen? Ik heb dat ding bij me toch?"
Hij keek nog steeds naar me en antwoorden niet.
"Zal ik wat eten pakken voor ons?" Hij knikte en ik zuchtte... Daarna ging ik naar de keuken ik pakte wat eten en liep weer terug. Eenmaal terug zat hij nog steeds op diezelfde houding. Ik zette het bord eten voor hem en kwam tegenover hem zitten.
"Ik heb eten gepakt voor je. Nu kan je eten." Hij keek naar het eten maar er kwam weinig beweging en reactie vanaf.
Ik schudde mijn hoofd en begon te eten. Hopend dat hij is wat ging zeggen. Wat waarschijnlijk nog wel even kan duren.