035.

--Yukirilia--

Ik kon ademen en maakte daar ook zwaar gebruik van en deed mijn ogen open, Ik zat in een soort huis of kasteel onder water. Ik zat midden in een grote blauwe kamer met paarse verlichting. Buiten zag ik water en visjes zwemmen.

"Yuki" Ik hoorde opeens iemand mijn naam roepen. Ik keek om mij heen en ik wist niet waarvandaan het kwam.
"Yuki. Ik heb je hulp nodig."
Ik keek om mij heen om te kijken waar het vandaan kwam en antwoorden met.
"Waarmee?" Ik wilde rustig klinken. Maar in plaats daarvan kwam het eruit met een trillende stem.
"Ik wil dat je 2 creaturen voor mij zoekt. Draken om precies te zijn genaamd Kim en Mathias."
"Waarom ik."
"Je bent een krachtig wezen. Als ze zouden verzetten kan je ze makkelijk tegen houden. Doe je het of niet."
"waarom niet wat moet ik doen?"
Ik hoorde de dingen ie hij zei en stemde mee. Mijn opdracht was Kim en Mathias naar de tempel van Aimequmy brengen dat was het. Ik was niet bang voor draken. Het zou dus een eitje voor mij zijn.