034.

--Yukirilia--

Ik liep over straat richting het bos. Mijn ouders en ik woonde er vlakbij. Ik wilde even alleen zijn. Ver van mijn ouders. Het kwam niet omdat ik ruzie had maar ik was gewoon graag alleen. Mijn moeder Sofia en vader Thikan vonden dat niet erg. Ik was nota bene eigenlijk 43 maar voor vampieren was dat ongeveer de pubertijd. Eenmaal in het bos aangekomen keek ik over het water en ik keek er naar. Het water zag er rustgevend uit. Ik zag zelfs aantal Lely's. Opeens voelde ik dat er aan mij werd getrokken door iets onbekendst ik zag een klauw vanuit het water mijn been vast grijpen en het probeerde me in het water te trekken, Ik probeerde los te komen maar tevergeefs ik werd toen meegesleurd het water in. Ik kreeg geen lucht en ik had het gevoel alsof ik alleen maar water in mijn longen had en werd toen duizelig van het zuurstofgebrek. Het werd zwart. Alles om mij heen werd zwart. Ik verloor het bewust zijn. Zonder dat ik ook maar een kreet heb kunnen uitvoeren dus niemand wist waar ik was.