24 ~ Rein van Duivenboden

‘‘Maarehh, wie is dat leuke meisje eigenlijk?’’ vraagt Owen die met zijn rug richting mij staat, omdat hij bezig was met wat te drinken in te schenken. Ze is zeker weten een leuk meisje, en ik denk dat Owen dat ook wel vind. Owen heeft nog een paar pogingen om er achter te komen wie ik leuk vind, maar ik zeg niets. Nils en Daan zitten onderuitgezakt in de bank. '''Vanavond een mannen avond?!'' vraagt Daan, terwijl hij het zegt bevestigt hij het zelf al. We knikken allemaal instemmend. 'Waarom ging Puck eigenlijk weg?'' probeer ik zo nonchalant mogelijk te vragen. ''Heeft ze dat niet tegen jullie gezegd in de keuken, want tegen ons zei ze alleen doei'' zegt Daan zonder zijn blik van het FIFA potje op de tv af te halen. Ik plof naast Nils op de bank. Bij het moment dat ik de bank zitting schiet ik overeind. Iedereen lacht, waarschijnlijk zag het er heel raar uit. Ik bedacht me, wat nou als Puck weg is... vanwege mij. ''Jongens, ik ga langs Puck, ze is weg en dat komt door mij!'' Ratel ik tegen ze. ''HO. Stop. Wat zeg je en wat is er?''' Roept Nils uit als hij het niet volgt. ''Puck vind Rein leuk, en ze denkt zeker te weten dat Rein haar niet leuk vind, omdat Rein heeft gezegd dat hij een meisje leuk vind.'' zegt Owen, als ik het niet uitleg. Er valt een stilte, het enige wat je kan horen, is het getik van de regen tegen het raam aan. Daan is de eerste die iets zegt. Hij buigt voorover om zijn telefoon te pakken en zegt ''Het zal wel aan mij liggen, maar ik zie het probleem niet zo.'' ''Je vind haar leuk hé'' verklaart Nils. Ik zie Daan in mij ooghoek zijn hand tegen gezicht slaan. Op de manier van 'wat ben jij een sukkel zeg'. ''Maar waar wacht je op dan, ga het uitleggen!'' roept Nils.

Nummer 45...47...49...51...Nummer 53 hier moet het zijn! Ik loop met lichte twijfel het tuinpad op en druk dan op de bel. Het licht in de gang gaat aan en de deur word opengemaakt. Er staat een meisje van ongeveer 17 in de deur opening, ze zal wel Puck's zus zijn. ''Jij bent vast Rein'' zegt ze vriendelijk. ''Ja, is.. uhm... Puck er?'' voordat ze antwoord geeft gooit ze de deur al voor mijn neus dicht, ik zie haar de trap op lopen, ik gok dat ze nu naar Puck toe gaat. Daar sta ik dan in de regen voor de voordeur die zojuist in m'n gezicht is dicht geknalt. Puck heeft het er vast met haar over gehad, maar waarom geeft haar zus me dan niet de kans om het uit te leggen. Net voor dat ik nog ene keer wil aan bellen word de deur al weer open gemaakt. Puck's moeder deze keer. ''Belde jij net ookal aan?'' ik knik voorzichtig ''En, heeft Mila toen gewoon de deur in je gezicht dicht geknalt?''' en weer knik ik. ''ik wilde even op soort van ziekenbezoek komen, bij puck'' voordat ik ben uit gesproken roept Puck haar moeder al ''PUCK!?'' Er komt geluid van boven. “ER STAAT IEMAND VOOR DE DEUR VOOR JE!” Ik word uitgenodigd om binnen te komen, ik sta in de woonkamer te wachten tot ze beneden is. Veel gestommel komt van de gang en dan zwaait de deur open. Met een verward gezicht kijkt ze me aan. “rein?” ''uuh ja'' ik voel dat ik rood word. Ik word aan mijn arm mee de gang in getrokken, we gaan naast elkaar op de trap zitten. Een paar minuten is er een stilte en dan zegt Puck ''Owen heeft het je vertelt hè?'' waar ik alleen op kan antwoorden met ''Jupp'' ik hoor een diepe zucht naast me en ze slaat haar handen voor haar ogen. Haast onverstaanbaar zegt ze ''We zijn toch nog wel gewoon vrienden hè'' ''ja, toch?'' ik kijk haar vragend. Geen reactie, dat is vast een ja. ''Puck?'' Puck gooit haar haren naar achter en gaat voorzichtig weer recht op zitten. Twee waterige ogen kijken mij aan. ''ja?'' ''Ik denk dat ik je leuk vind...'' verwachtingsvol kijk ik haar aan. Ze slaat haar ogen neer, en haar verdrietige gezicht veranderd in een boos gezicht. ''HA-HA-HA. Heel grappig hoor Rein, maar niet heus'' Ze staat op om weer naar boven te lopen, maar ik grijp haar pols vast. ''REIN, rot op, ik kan er toch niets aan doen dat ik je leuk vind! En dan moet jij er weer zo'n stomme grap van maken. Ik dacht dat we vrienden waren! Dat we dat ook bleven ondanks dat ik je leuk vind!'' Met horten en stoten schreeuwt ze de worden uit. Ik schrik ervan. Snapt ze dan niet dat ik het meen? Voordat ik iets kan zeggen is ze weg naar boven. ''Maar ik meen het'' verslagen kijk ik naar de grond. Ik haal diep adem en maak dan de voordeur open om daarna terug naar Owen te lopen. Het is nog harder gaan regen, wel lekker toepasselijk. Zo snel als ik kan loop ik terug, en zodra ik binnen kom bij Owen, word ik door 3 paar ogen hoopvol aangekeken. ''En?!'' Ik werp Nils een chagrijnige blik toe, waar ik gelijk weer spijt van heb. ''Sorry'' zeggen Nils en ik dan tegelijk. ''Niet goed dus'' concludeert Daan. Ik bevestig Daan's opmerking en laat mij dan in de grote stoel vallen. Er valt een stilte, er word weinig tot niks gezegd. Af en toe juicht Daan of Nils omdat een van hen heeft gescoord bij een spelletje FIFA. Owen is net zoals mij bezig met zijn telefoon. Verschillende tweets van Puck schieten door mijn timeline op twitter. Niet heel veel interessants, ze tweet over de dagen met ons en ze reageert op een paar mainiacs, er is een tweet waar ik van denk ''zou ze het nou over mij hebben, of tweet ze die tekst gewoon in het algemeen ''@Puckk__: IF YOU HAVE A CRUSH ON ME, YOU LITTERALLY HAVE TO SPELL IT OUT FOR ME BECAUSE I'M DUMB AND OBLIVIOUS AND EVEN IF I HAVE SUSPICIONS I WILL PROBABLY JUST BRUSH THEM OF BECAUSE I'M AN INSECURE PIECE OF SHIT WHO DOESN'T DESERVE YOUR LOVE'' ''Rein'' zegt Owen. ''zie je die tweet ook?'' zonder mijn lippen te bewegen maak ik een geluid wat ''ja'' moet voorstellen. Gelijk schieten Daan en Nils overeind ''Welke tweet?'' roepen ze in koor. Waardoor ik in de lach schiet.