028.

Ik werd wakker eenzaam in mijn kamer kijkend naar het plafond. Ik kon mij niet meer herinneren hoe het was om wakker te worden en dan een moeder die in de kamer komt om te zeggen dat ze naar haar werk gaat. dat was dan de teken om op te staan om naar school te gaan.
Ik kroop uit m'n bed en ging voor de spiegel staan zoals ik elke ochtend deed.
Ik merkte op, dat ik wat zwarte vlekjes had op mijn armen en schouders. Ik probeerde ze eraf te krabben maar het ging niet. Het waren namelijk schubben.
Ik viel op de grond en begon te huilen. Na een hele tijd kon ik weer huilen ik ging huilen over mijn ouders mijn familie en mijn leven.
Ik voelde me gevangen, Gevangen in mijn lichaam. Gevangen in de pijn lichamelijk en geestelijk.