Psychiatric hospital

'Charlotte word je wakker?' fluisterde bas die me lichtjes door elkaar schudde zodat ik misschien wakker werd.
ik deed me ogen tot spleetjes open en keek lichtjes rond en zag dat ik nog steeds in het Psychiatric hospital was helaas.
Weer kwam het zelfde stemmetje naar boven die ik gisteren ook heb gehoord waar ik tegen heb lopen schreeuwen huilen totdat ik eindelijk hulend in slaap viel. steeds deed ik mijn lichtblauwe ogen stukje voor stukje open.
ik zag bas staan mijn begeleider die ik altijd al had ik vertrouwde hem altijd ik had de hoop al een keer eerder opgegeven en kwam hier naast in het ziekenhuis terecht omdat ik bijna me keel had door gesneden maar layla had me zien liggen en had bas geroepen.
Hij is als een vader voor me die ik nooit heb gehad sirrieus ik heb niemand meer niemand om naar te bellen of mee te skypen alleen de meisjes hier en de begeleider ik zwaaide de meisjes uit omdat ze naar hun ouders gingen in het weekende.
het was oneerlijk ik zat hier.

bezorgd ging bas aan de rand van mijn bed zitten en trok me in zijn stevige armen en haalde een lange krulletje haar uit mijn gezicht en bleef gerustellend over mijn rug aaien de tranen stroomde zo snel over mijn wangen zodat zijn groene sweater helemaal nat werd van mijn zoute tranen wat hij niet erg bleek te vinden ik zat hier al zo zo zo lang ik snap niet waarom ze hier nog door gaan met mij?
als ik hun was had ik mezelf dan al lang weg gestuurd.
'waarom heb je me zo vroeg wakker gemaakt?' vroeg ik aan bas die me glimlachend aan keek.
'er is iemand hier voor je die je graag iets wil laten zien' zei hij nog met een grotere glimlach op zijn gezicht ik keek hem aan en begon een beetje te twijvelen en keek naar de deur die open ging er kwam een kleine jongen nou iets groter dan mij dan de grote houten eiken deur door. de tranen stroomde nu echt over mijn wangen heen maar dan van een ander gevoel..
wie zag ik daar staan? was was dat nou oliver? sirrieus? ik kon het niet geloven
mijn verdwenen broer stond nu gwn voor mijn neus ik sprong van bed en rende zo in zijn armen en was niet van plan hem los te laten...
niet meer in iedergeval niet meer...