6. The Poison Mallets

Het landschap begon te veranderen en overval verschenen kleine ruïnes. Je kon duidelijk zien dat hier vroeger een grote vestiging had gestaan, alleen ik wist niet waarvan of van wie. Yin en Yang reden nog steeds op hun zwarte paarden en gingen als maar verder de ruïnes in. Op een gegeven moment waren er grote rotsen te zien waar een tempel in zat. Yin en Yang verminderden vaart en stapten van hun paarden af. ‘We zijn er’ fluisterde Jason. Ik transformeerde terug in een mens en Scorpius stapte samen met Olivier van zijn paard af. We verscholen ons achter een rots, ongeveer 50 meter van Yin en Yang. Ze bekeken de tempel en liepen een beetje op en neer. ‘Waar zouden de hamers verstopt zitten?’ vroeg Yin aan Yang. ‘Ik zou het niet weten’ zei Yang. ‘Misschien moeten we ze nu nog aanvallen, voordat ze de vergiftigde hamers in handen hebben’ fluisterde Olivier. ‘Wij hebben tenslotte de vergiftigde pijl’. Ik keek naar Jason en die knikte. ‘Daar moeten ze zijn!’ riep Yin ineens en ze wees naar een rond schild dat helemaal bovenin de tempel ging. ‘Daarachter moeten ze liggen’. ‘Laten we het schild vernietigen’ zei Yang. ‘Niet zo snel!’ riep ik terwijl ik op stond. Met een schok draaiden Yin en Yang zich om. ‘Kijk is wie we daar hebben’ zei Yin. ‘De grote nieuwe leider Sagittarius, wat een eer. Kom je gezellig kijken hoe wij de vergiftigde hamers in handen krijgen?’ ‘Jullie gaan helemaal niets in handen krijgen en ik haalde mijn vergiftigde pijl tevoorschijn’. Langzaam liepen we richting Yin en Yang maar terwijl we dat deden verscheen er een glimlach op de mond van Yin en ik voelde hete adem in mijn nek. Voorzichtig draaide ik me om en zag ik dat er een levensgrote draak achter ons stond. ‘Draconem’ fluisterde ik. Achter Draconem kwam Tigris als mens tevoorschijn. ‘Wij dachten al dat we bespioneert werden’ zei Tigris. ‘Blijkbaar was ons vermoeden juist’. ‘Ik ben trots op jullie’ zei Yang. ‘Als jullie het niet erg vinden halen wij even de vergiftigde hamers tevoorschijn’. Nog voordat Yin en Yang zich om konden draaien, schoot ik in een snelle beweging de pijl af richting Yin. Tigris gilde en Yin en Yang doken op de grond. De vergiftigde pijl kwam terecht in de rots en vloog daarna weer terug mijn hand in. Tigris gromde en sprong met een brul op ons af.

Nog voordat Tigris mij kon bespringen, dook ik weg en transformeerde. Scorpius kwam met een rol in de lucht af op Tigris en stak zijn staart in haar tijgervel. Tigris gromde het uit en bloed drupte uit een wond op haar rug. Draconem opende zijn mond en spuwde vuur naar ons, wat geblokkeerd werd door een schild die Olivier en Jason samen vormde van vuurstralen. Terwijl deden Yin en Yang er alles aan om het schild te vernietigen. Ik galoppeerde op hen af en schoot een normale pijl recht in het been van Yang die het uitgilde. Ik baalde meteen al dat ik niet gewoon mijn vergiftigde pijl had afgevuurd. Yin draaide zich om en creëerde een grote rode vuurwolk en vuurde die op me af. Het rode vuur dat ze opgewekt had was zo overweldigend dat ik alleen maar op de grond kon gaan liggen. Maar opnieuw vormde er zich een schild rondom mij heen en zag ik dat Jason voor mij stond. Hij kreunde doordat er een grote druk lag op zijn armen waarmee hij het schild had gevormd. Terwijl zag ik dat Scorpius mij nodig had en stond op en rende naar hem toe. Draconem spuwde grote vuurbollen en Tigris sprong elke keer op Scorpius af. Ik blokkeerde de vuurbollen van Draconem en gooide een pijl die in zijn vleugel terecht kwam. Hij brulde en schudde de pijl van zijn vleugel af. Terwijl waren Yin en Yang weer bezig om het schild te vernietigen. Ik zag dat er langzaam scheuren in het schild kwamen en dat het begon af te brokkelen. Jason probeerde nog wat vuurstralen af te vuren, maar het was te laat. Het schild brak doormidden en vloog van de muur af en een fel blauw licht kwam tevoorschijn. En inderdaad zoals Yin en Yang al voorspeld hadden, hingen daar de twee vergiftigde hamers gekruist. De koppen van de hamers waren net zoals de punt van mijn pijl levendig blauw en ik kon de kleine stekeltjes zien zitten met het gif eraan. Yin en Yang hielden hun hand op en de hamers kwamen naar hun toegevlogen, want wie een vergiftigd wapen vond, werd direct de eigenaar ervan. We waren inmiddels gestopt met vechten en keken naar Yin en Yang. ‘Eindelijk’ fluisterde Yin die gefascineerd naar het blauwe licht keek wat van de hamers af kwam. Er was niets meer aan te doen, Yin en Yang waren de eigenaars van de vergiftigde hamers.