Chapter #2.

Ashley BENTON
Ashley Benton. 19 jaar en afgestudeerd van de middelbare school. Eindelijk heeft ze tijd vrij om te dansen. Ze staat op de wachtlijst van één van de meest exclusieve dansacademies van Los Angeles en het ziet er naar uit dat ze volgend schooljaar al toegelaten zal worden. Haar ouders zijn gelukkig getrouwd en steunen hun dochter voor de volle 100 % in haar doel om het te maken als danseres. Ze is op dit moment happy single en geniet van het leven zoals het is zonder lief. Die zou haar toch alleen maar afleiden van haar doel.
Ze woont nog steeds bij haar ouders die speciaal voor haar de zolder hebben omgebouwd tot dansstudio met een grote spiegel die een volledige muur in beslag neemt.

# Ashley

’Schat kom je even?’ klinkt mijn moeders stem onderaan de trap. ’Momentje!’ Ik open één voor één mijn msn-vensters en typ nog snel een afscheid om me vervolgens af te melden. Ik steek mijn blote voeten in mijn slippers en slof langzaam de trap af. ’Mam?’ In de keuken neem ik een appel uit de fruitkom en ik kijk rond waar ze nu weer gebleven is. ’Mam?’ probeer ik nog eens en ik neem een grote hap uit de sappige appel. Enkele seconden later loopt ze met een grote grijns op haar gezicht de keuken binnen. ’Waarom ben jij zo blij?’ Ze waait met een brief naar me en kijk me stralend aan. ’Ben je uitgeroepen tot beste mama ter wereld? Ik kan me niet herinneren dat ik je inschreef’ zeg ik bedenkelijk. Ze komt op me af en slaagt me plagend met de brief. ’Als je zo doordoet ben ik je brief nog per ongeluk kwijt geraakt’ Nieuwsgierig trek ik hem uit haar handen en ik begin gretig te lezen. Mijn mond zakt open bij het woord ‘Intense’. Hét beste danskamp van het land. ’Wanneer kreeg ik ook weer die award voor beste mama?’ Ik kijk op. ’Hij is zoek geraakt in de post, net als deze brief! Het kamp begint morgen al!’ Voor mijn mama nog iets kan zeggen, sprint ik de trap op naar boven.
Ik plunder mijn hele kleerkast en probeer alles in mijn koffer te proppen. Uiteindelijk besef ik dat ik gewoon veel te veel kleren heb voor één koffer. Er zit maar één ding op… nóg een koffer zoeken. Ik haal mijn kleren uit de koffer en leg alles netjes op mijn bed. Dan zoek ik wat ik mijn kasten en ik vind nog een koffer die niet al te groot is, maar toch wel redelijk ruim. Ik stop mijn danskleren in de grootste koffer en kom tot de ontdekking dat ook al heb ik veel danskleren, ik er nooit genoeg ga hebben. ‘Intense’ is zoals de naam het al zegt, zwaar. Zweten gegarandeerd. Ik heb dus veel meer baggybroeken en topjes nodig.
’s Avonds leg ik tevreden mijn nieuwe danskleren in de koffer. Ik krijg alles er net in en begin dan aan mijn gewone kleren. Enkele jurkjes, ook al zou ik niet weten waar ik die voor nodig zou hebben. Maar je weet nooit of er misschien een feest wordt gegeven. Ik prop er nog enkele jeansbroeken, T-shirt en topjes bij. Omdat ik nog wat plaats heb, stop ik er nog een minirokje en een warme trui bij. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat mijn toiletgerief en mijn schoenen er nog bij moeten. Ik zucht en laat me op bed vallen. ’Ik gok dat je niet genoeg plaats hebt?’ Mijn mama leunt lachend tegen mijn deurpost en knikt naar de koffers die open op de grond liggen. ’Valt het op?’ vraag ik. ’Een beetje.’ Ze loopt naar mijn koffers toe en verplaatst hier en daar een bundel zodat er ineens veel meer plaats is. ’Neem je ook nog een tas mee op de bus?’ vraagt ze. ’Waarschijnlijk.’ ‘Wel dan kan je daar een deel van je toiletspullen en een paar schoenen bijsteken. Dat spaart dan ook weer plaats.’
Uiteindelijk heeft alles een plaatsje gevonden en had ik zelfs nog plaats voor body lotion en enkele andere verzorging- en make-upspullen.