Hoofdstuk 3. Op verkenning.

Jennie gooide alle schoonmaakspullen weer terug in de auto en leunde zuchtend tegen de laadklep.De dag was bijna voorbij en de famillie had in een razend tempo alles helemaal afgestoft. Nu mochten zij en Joris op verkenning door het huis. Jennie liep de krakende veranda weer op,het huis binnen. Joris had zich in een stoel laten zakken naast het raam en tuurde ongeduldig naar buiten. Hij keek op toen hij Jennie weer binnen zag komen. ''Nou kom op, we gaan het huis maar eens verkennen!'' Zei Jennie plechtig. Joris glimlachte en stond op uit zijn stoel. Jennie liep gevolgd door Joris door de gangen van de villa. Op een gegeven moment kwamen ze in de keuken. Joris trok een vies gezicht toen hij de koelkast opende en daar nog een stuk oud verrot vlees in zat. Hij gooide de deur snel dicht en liep weer achter Jennie aan verder door de keuken. Jennie keek verwonderd naar een soort etensliftje. ''Hierboven moet een restourant zijn''. Zei ze entouchast. ''Zo'n liftje werd vroeger gebruikt om eten omhoog te krijgen.''. Joris greinsde breed en zei smalend: ''Mag ik erin??''. Jennie sloeg met haar handpalm tegen har voorhoofd en zei:''Er is hier nergens een trap dus we kunnen kijken?''. Jennie en Joris kropen in de veel te kleine cabine en trokken zichzelf aan een touw omhoog. Plots maakte het liftje een schok en stond stil. Ze konden niet meer verder en ze konden er uit stappen. ''Gelukkig want het deed mijn rug niet goed''. Klaagde Joris. ''En is dit een restourant? Het zit onder het stof! En er staat maar één grote tafel!''. Jennie negeerde zijn geklaag en dacht even na. .. . . ''Dit kan ook een geheime zolder zijn.''. Joris maakte een gebaar met zijn handen en gezicht van: ''Alsof ik dat nog niet wist!''. Jennies blik rustte plots op een oude spiegel met een boekje ernaast. Op het boekje stond: ''Handleiding van de wereld in de spiegel''. Joris volgde haar blik en proestte het uit toen hij de titel van het boekje zag. Jennie wierp hem een waarschuwende blik toe en zei: ''Stil nou! Mam en pap kunnen ons mischien wel horen!''. Joris zweeg. Jennie pakte het boekje vast en sloeg hem open. Ze blies het stof van de bladzijdes en keek op de eerste bladzijde....Ze las hardop voor wat er stond: ''Stap één. Steek je hand in de spiegel''. Weer kon Joris het bijna niet houden van het lachen maar Jennie negeerde het. Voorzichig gleden haar vingentoppen langs de spiegel en gingen er doorheen. Jennie slaakte een ijzige gil, en Joris bleef verbijsterd staan kijken...