Hoofdstuk 1

Ik klem mijn handen om een dampend kopje kruidenthee. Lena is vast ook gespannen. Toen ik haar gister had gesproken zag ze er niet zo goed uit. Ze is een van me beste vrienden. Ze heeft blond bruin haar en donkerbruine ogen. Ze is 16 jaar, net als ik. Mijn hand streek over de rode stoel , die fluweelzacht aan voelt. Zodra ik mijn thee op heb word ik het beu. Ik sluit mijn ogen en probeer tot mezelf te komen. Vandaag word er geloot voor de Hongerspelen. Ik wil niet getrokken worden, nooit! Mijn vrienden mogen ook niet getrokken worden. Eigenlijk mag niemand getrokken worden, maar dat is onmogelijk. Het is de wil van het Capitool. Die zien ons als spelpionnen. Het Capitool wilt vermaak en wilt laten zien hoe machtig het is, en dít is dé manier om dat te laten zien. Dat van District 13 kwam voor hun goed van pas.

Even later sta ik voor Giovanny. Ik spreek met vaak met hem af. Als iemand veel van mij weet is hij het wel. We zijn goede vrienden. We beginnen elkaar zelfs te zien als beste vrienden. Zodra we bij de plek zijn waar we vaak afspreken is het stil. We kijken wat om ons heen maar we weten van elkaar dat we echt nerveus zijn - heel nerveus. Ik kijk giovanny in zijn bruine ogen. En hij mij in mijn groene ogen. Alsof we elkaars gedachtes zien. ''Ook gespannen?'' Zijn zachte stem doorbreekt de stilte. ''Ja, heel erg'' zeg ik. ik kam wat met me hand gespannen door mijn haar. ''Ik hoop maar dat geen van ons en onze vrienden getrokken word''. Mijn stem klinkt bijna smekend. ''Dat hoop ik ook'' zucht hij. Ik zit op een scheve boom, waarvan de meeste takken zijn afgebroken. Krak!Plotseling kraakt er iets achter ons. Ik en Giovany klimmen overeind en en staren wild om ons heen. ''Wat was dat?!'' Hij schrok net als ik. ''Daar!'' Ik zag een schaduw in de verte. Ik pakte een steen en wierp 'm naar de tas die de schaduw vast had. De tas viel op de grond, maar de schaduw bleef rennen. ''Wacht! Wacht nou! Je wilt je tas toch terug?! Ja? Nou kom hier dan!'' riep ik de schaduw na. De donkere gestalte bleef even staan en rende daarna weg. Ik keek om me heen. ''Giovanny? Hallo! Waar ben je?'' riep ik. niks. Wild keek ik om me heen. Ik ben hier nog nooit geweest. Snel greep mijn hand de tas beet en ik rende terug naar waar ik was gekomen. Ik hoorde gehijg. Snel verstopte ik me achter een boom om te zien wat er gebeurd. ''Wie ben je?'' vroeg hij. De gene tegenover hem zei niks en zweeg. ''Waar is de tas?'' Dat was het enige wat die gene vroeg. Hij had hele lichtblauwe ogen en donkerblond haar. ''Weet ik niet'' zei Giovanny. ''Die heeft dat meisje he? Waar is ze? Als je niks zegt dan maak ik het je alleen maar moeilijker'' gromde de jongen. Ik keek met grote ogen. Ik klom heel voorzichtig en geluidloos de boom voor mij in. Ik staarde Giovanny aan in de hoop dat hij mij zou zien. En het werkte. Ik wees met mijn wijsvinger tegen mijn lip zodat hij wist dat hij stil moest zijn. Ik klom wat meer naar voren naar de voorkant van de tak. ''Nou?! Zeg je nog wat of niet''. ''Ja, dat zal ik zeker doen maar nu wachten we even'' er verscheen een lach op zijn gezicht. Ik zette me af en landde net voor de jongen neer. Ik greep hem bij zijn hals vast. ''Moet je wat?!'' gromde ik. Voor ik er erg in had schoot de vreemdeling weg. ''Je hebt je tas toch niet!'' riep ik hem na. ik graaide met me hand in de tas. ik haalde er een blaadje uit. Ik en Giovanny keken er aandachtig naar. Op de bovenkant stond een titel met dikke letters: Gezocht: Marvel. District 5. Als u hem vind zal de beloning groots zijn. Het Capitool eindigt zijn tocht naar de rebel. onderin het blad zat een foto van hem erbij. ''Selena? Weet je wat dit betekent? Hij is gevlucht uit District 5, helemaal naar 12!'' ''Maar wat moeten we met dit briefje en de tas doen? Wat als we hiermee ontdekt worden?'' vroeg ik. ''Geef de tas maar aan mij ik bewaar het wel. We kunnen hier wel wat mee''. Giovanny keek nog even om zich heen.