Wiet Rozes

Ik trek Daan omhoog. Zo gemeen lachen ze me gewoon uit. Samen lopen we naar de fietsen. 'Weet je je moet niet tegen Rein zeggen dat die niet mag lachen terwijl je zelf op de grond lag van het lachen' zeg ik tegen Daan als we op de fiets zitten naar het station. 'Sorry maar het was gewoon zo lach wekend' zegt Daan zacht. We fietsen in stilte veder en al snel zijn we bij het station. 'Ik wacht hier wel' zeg ik zacht en Daan knikt. Ik kan niet tegen drukte mijn hoofd gaat draaien en ik val flauw. Ik mag dan ook altijd 10 minuten eerder uit de les. De jongens komen druk pratend weer terug gelopen en ik pak snel onze fietsen uit het rek. 'We kunnen gaan' zegt Owen lachend en pakt mijn fiets over. 'Dat is mijn fiets' zeg ik beledigt als Owen weg fiets. Ik ren achter hem aan en spring achter op.