Morpheus' Armen

"Ugh... Is het nu al ochtend?" vroeg Sirius, nadat zijn magische wekker af was gegaan. Zijn stem klonk een beetje grommend. Hij drukte op de snooze-knop en draaide zich nog eens om, maar toen de wekker nog een tweede keer rinkelde, gooide hij zijn deken maar van zich af en klom hij zijn bed uit. Tot zijn verbazing was hij als eerste wakker.
Nou ja, strikt genomen was James ook al wakker, maar die lag nog in bed, naar het plafond te staren. Dit was normaal, net als dat Peter dwars door Sirius' wekker had geslapen. Wat Sirius wel verraste, was het feit Remus nog in dromenland was. Normaal gesproken was hij de eerste om op te staan, nog voor de wekker ging.
"Rise and shine!" zei Sirius met een warme stem, maar hij werd meteen daarna een stuk ruwer. "Word wakker! Straks komen we te laat voor het ontbijt!"
"Jij bent echt geen vroege vogel, hè Sirius?" grinnikte James.
"Stop met je stomme gegiechel en help me gewoon de anderen wakker te maken! Peter en Remus liggen nog te maffen." In de ondertoon van Sirius' stem was een zacht gegrom te horen.
"Wacht, Remus is nog niet wakker?" James klonk een beetje geschokt. Hij hoopte dat dit niets te maken had met het voorval van de vorige avond.
"Ja. Normaal gesproken leeft hij met het motto 'ochtendstond heeft goud in de mond', maar vandaag was hij kennelijk liever schone slaapster...'
James klom zo snel mogelijk uit zijn bed en rende naar Remus' bed. "Uhm, Sirius, er is vannacht iets gebeurd..." James' stem klonk een beetje nerveus. Hij trok de dekens van Remus af. "Bloody hell, het is erger geworden!"
"Wat is er gebeurd?" eiste Sirius te weten, terwijl hij de wond bekeek.
"Ik weet het niet, en dat is nou juist het probleem! Ik heb hem vannacht op de grond gevonden, met die wond!"
"Maar wonden zoals dat komen toch niet uit het ni-" gromde Sirius, voordat hij onderbroken werd door een pas wakker geworden Peter.
"Zouden jullie iets zachter ruzie kunnen maken? Ik was aan het slapen..." mompelde Peter slaperig.
"Ja, natuurlijk was je nog aan het slapen..." zuchtte Sirius. "De wekker is al vijf minuten aan het rinkelen! Misschien moet ik hem uitdoen..."
Hij liep weg, rukte de wekker van zijn tafel af en drukte op de uitknop.
"Wat is er eigenlijk aan de hand?" vroeg Peter.
"Als je wakker was geweest, had je het wel geweten," zei Sirius chagrijnig.
Wetend dat hij toch geen zinnig antwoord uit Sirius zou krijgen, liep Peter naar James, en keek hem hoopvol aan.
"Je zou denken dat hij zou wennen aan vroeg opstaan, maar hij wordt nooit een vroege vogel," grinnikte James, voordat hij Peter een uitleg gaf van het voorval van de vorige nacht.
"Dat is vreemd," fronste Peter.
"We moeten hem wakker maken," zei Sirius, terwijl hij naar Remus toe liep en de weerwolf flinke duw gaf. Dit had vrij weinig zin, net zomin als porren, kietelen of water in zijn gezicht gooien. In zijn frustratie pakte Sirius de schouders van de weerwolf beet en schudde hem wild door elkaar. James wilde hem nog tegenspreken, maar voordat hij dat kon, gaf Remus een gil als een geslagen hond.
"Kun je dat alsjeblieft niet doen...?" vroeg Remus. "Het doet pijn..."
"Oh, uhm. Sorry..." mompelde Sirius, enigszins uit het veld geslagen, terwijl hij Remus' schouders losliet.
"Waarom staan jullie eigenlijk allemaal bij mijn bed?" Remus fronste zijn rechterwenkbrauw.
"Je werd maar niet wakker," zei James. "En je schouder ziet er slechter uit dan gisteren. Je moet er echt mee naar mevrouw Pomfrey."
Remus keek met een schuin oog naar de klok. "Als ik me nu omkleed, kan ik nog net voor onze eerste les langs de ziekenboeg gaan. Jullie weten hoe onze nieuwe Verweer tegen de Zwarte Kunsten docent omgaat met laatkomers," zei hij, terwijl hij uit bed klom. "Nu, waar heb ik mijn stropdas gelaten...?"