#9 That's so adorable!

Ik voel me vreemd, het is zo ongewoon. Zij ligt daar en ik lig hier. Wist ik maar wat ik precies voelde, dan kon ik misschien wat mee. In gedachten verzonken hoor ik zachtjes een stem rijzen. Als ik mijn ogen open valt mijn blik direct op de bank waar Liz zou liggen. Moeilijk wrijf ik wat in mijn ogen. Ik weet niet hoe laat het is, alleen dat het ochtend is. De stem klinkt niet als die van de jongens. Zachtjes sla ik de deken van me af en ga recht zitten. Liz ligt niet op de bank en het gezang komt uit de keuken vandaan. Als ik op sta merk ik dat ik vannacht te lui was om me uit te kleden. Op m'n tenen sluip ik naar de keuken toe en zie haar dan staan. Ze is bezig met een ontbijt voor zich klaar te maken. Voorzichtig maar toch luid genoeg zingt ze een bekend liedje.
"You know that I could use somebody!" Ze zingt Kings Of Leon. Ik spiek om het hoekje. Mijn hart maakt een sprong als ze daar staat, mee te bewegen op het lied. Ik trek me terug en loop stilletjes terug naar de bank en ga zitten. Ik pak m'n mobiel, check de tijd en of ik nog berichten heb. Het is gewoon half 9 en Liz is gewoon klaar wakker. Ik sluit m'n mobiel en leg om op tafel. Net als ik mijn handen over mijn gezicht haal stopt het zingen abrupt. Ik kijk op naar Liz die in de deurpost staat met haar ogen zo groot van schrik. Rood aanlopend draait ze zich om de keuken in en hoor ik hoe haar bord het aanrecht ontmoet.
"Liz?" Ik sta op en wandel voorzichtig naar de keuken. Ze staat met haar handen voor haar gezicht tegen het aanrecht aan. Ik loop voorzichtig naar haar toe en leg m'n hand tegen haar onderarm. Ze kijkt verschrikt op. Die blik in haar ogen, zo bang..
"Je gelooft me vast niet, maar ik werd er wel lekker wakker mee.. Ik vond het heel mooi." Ik schenk haar een glimlach. Ze kijkt al iets minder bang, maar ze zwijgt. Ze pakt haar bord en loopt voorzichtig naar de woonkamer. Ik loop met 'r mee.
"Ik zal niks zeggen. Ik doe net of ik je niet gehoord heb." Stel ik haar gerust als ik op m'n plek zit. Ze knikt verlegen en neemt een hap van haar broodje. "Als je het niet erg vind.." Ik leg mezelf terug onder de deken en kijk 'r suf aan. "Slaap ik nog een uurtje door. Half negen in de vakantie is mij te vroeg." Grinnik ik voorzichtig. Tot mijn verbazing krijgt ze een glimlach op haar gezicht. Ze verbergt hem door haar hand voor haar mond te houden maar als ze me dan aankijkt merk ik dat het goed zit. Nog even sluit ik mijn ogen. Haar stem, wat ze voor zoverre zong, galmt heerlijk door m'n kop. Binnen enkele seconde merk ik dat ik weg val. Nog even genieten.


"Niall, kom op man, het is half 12!" Ik open opnieuw me ogen en kijk in twee gezichten. Zayn en Harry hangen over me heen en uitgeslapen rek ik me uit. Mijn blik valt op Liz die achter Liam zijn laptop gekropen is. Ik krijg een glimlach en wrijf de slaap uit mijn ogen.
"Beetje geslapen?" Vraagt Liam waardoor mijn lach breder wordt. "Oh, ik wel. Hemels zelfs." Ik kijk van Liam, naar Harry en Zayn, naar Liz. Die net op dat moment mijn kant op kijkt waardoor we kort oogcontact krijgen. Ze krijgt een kleine blos op haar wangen en kijkt terug naar het scherm van de laptop. Louis bespringt de bank en komt dichtbij. "Vanwaar die lach Horan?" Het gezicht die Louis er bij trekt is gewoon niet serieus genoeg om op te antwoorden. Ik kan het niet inhouden om niet te lachen. Ze zullen het vroeg of laat toch wel weten. We zijn als broers, wat weten we niet van elkaar?!